Eskiden siyasilerin, bürokratların meselelere taraf olanların olayları çarpıttığını, sulandırdığını hatta yalan söylediklerini bilirdim..
Ama ilk kez bazı gazetecilerinde yalan söylediklerine, bilerek yalan yazdıklarına tanıklık ediyorum…
Evet; Türkiye’de gazetecilik yapmak belki zor bir iş ama objektif olmak, vicdan ve akılla gazetecilik yapmanın daha da zor olduğu bir dönemden geçtiğimiz kesin…
Gazetecilik yapmayıp duyumla bilgiyi, iddialarla delilleri birbirine karıştıran, bazı “gazeteci” arkadaşlara hatta gerçekte gazetecilikle ilgisi olmayan, Hanefi Avcı’nın ya da Hanefi Avcı'nın eleştirdiği bir grup teşkilat mensubunun avukatlığını yapanlara küçük bir hatırlatmada bulunmak, beraberinde de bir düzeltme yapmak istiyorum…
Ben “teşkilatın adamları” adlı bir kitap yazdım…
Kitabımda Hanefi Avcı’nın yazdığı kitabın bir bölümünü bana email üzerinden gönderdiğini,
Tartışma konusu olan polis teşkilatı içerisinde gülen cematinden bir grup polisin yer aldığı bölümü ise göndermediğini yazdım…
Hanefi Avcı kitabı neden bana gönderdi?
Çünkü ben gazetecilik yaptım… Bir yıl önce kitap yazdığını öğrenince röportaj yapmak için kendisini aradım, kitabın taslağını bana gönderme sözünü aldım, ayrıca bunun için validen de izin aldım…
Kitabın taslağını bana Mayıs ayında gönderdi… Röportajın bir bölümünü email üzerinden sürdürdüm bazı sorularıma yanıt alamadım…
Temmuz'da Eskişehir’e gittim, kendisiyle yüzyüze yaptığım görüşmede “şu neden yok bu neden yok “ diye bazı sorular yönelttince kitabın ikinci bölümü olduğunu öğrendim…
Peki bu bölümü bana neden göndermedi?
Hanefi Avcı kitabının bu bölümünü kitabın çıkmasında bir engelle karşılaşmamak için kitap çıkıncaya kadar saklı tuttuğunu söyledi
Bana da “Belki bu kitaba eklerim belki ayrı bir kitap yaparım henüz karar veremedim” dedi…
Ben beni ilgilendiren bütün bu açıklamaları kendi kitabımda yazdım…
Bir televizyon programında da yazdıklarımı tekrarladım…
Buna rağmen programın konuklarından biri şamil tayyar beni sıkıştırdığı için itiraf etmişim pozisyonuna düşürülüyorum
Oysa ben zaten kitabımda da yazdığım birşeyi anlattım…
Ama amacı asıl konuyu bulandırmaktan başka birşey olmayanlar yüzünden inanılmaz çirkin bir hesaplaşma benim üzerimden yürütüldüğünü görüyorum…
sadece kendi yazdığını okuyan, kim ne yazmış diye okuma ihtiyacı bile duymayanlar yüzünden de bazı gazeteler ve internet sitelerinde anlattıklarım “müthiş itiraf” diye yazılıp çiziyor….
Hatta bir programda israrlı sorular üzerine açıklamak zorunda kaldığım belirtiliyor.
Ayıp! gerçekten çok ayıp
Bugün basında yaşanan gelişmelere bakıyorum… Avcı'nın kitabın ikinci bölümünü kitap çıkıncaya kadar neden saklı tuttuğunu şimdi daha iyi anlıyorum…
Gazeteci olmayı beceremeyenler o zaman biraz vicdanlarıyla hareket etmeli…
Ama bugün bu iki şeyden de eser yok… Dolayısıyla gazetecilik yapmadan vicdan sahibi olmadan köşelerinden istediklerini yazan bütün yazarları kınıyorum…
Bu ülkeyi karanlığa sürükleyenleri,
İnanılmaz çapsız, şirret ifadelerle, akıl mantık dışı tartışmalarla bütün meseleleri bir dedikodu kazanına çevirenleri,
Gerçeklerin üzerini bağıra çağıra bilerek örtenleri,
Bu meselelere taraf olanları,
Hergün bir kanala çıkıp türkiye meselelerini konuştuklarını sanıp aslında karartanları,
İşlerine gelen bölümü alıp gazetelerde internet sitelerinde yayınlayanları,
Bunlara seyirci kalan, bunları gazeteci sayan meslek örgütlerini
Hepsinı, hepsini kınıyorum…
Beni bile kendi mesleğimden utanır hale getirdiniz ya yazıklar olsun!
Ne diyeyim? 5 ekim 2010

BELMA AKÇURA/medyatava