Dünya sıralamasının bir numarası İspanya ile iki maç yaptık. Ceza alanı içinde “ya İspanyol oyuncu nasıl bu golü kaçırdı” dediğimiz tek bir pozisyon yok. Birkaç tane dışarıdan şut atmışlar o kadar. Ama iki maçta sıfır puan alıyoruz. Gerçekten yazık. Çok yazık...
Üç tane gol yedik, hepsi evlere şenlik. İki tanesi duran toptan. İspanya’da herkes rakibi birbirine bıraktı, dün de kaleci Volkan önünden geçen topa dokunamadı. Son dakikada da Hakan Balta, Güiza’yı kaçırınca hiç de hak etmediğimiz bir sonuç ortaya çıktı. Eğer İspanya gibi bir takıma geride ikiye bir yakalanırsanız, bunu affetmiyorlar.
Aslında İspanyollar hiç de beklemedikleri etkili bir Türkiye buldular karşılarında. Dört tane net pozisyona girdik, hem de 1-0 önde iken. Maçı koparacağız derken, herşey tersine döndü. Biz öne geçene kadar İspanya oyuna hakim görünüyordu. Ama Semih’in golünden sonra kendimize güvenimiz daha da arttı. Beklerimiz bindirdi, orta saha oyuncularımız hücum yaptı, savunmayı hiç düşünmedik. Kazanmak için arzuyla, hırsla mücadele verdik.
İspanya, Türkiye’ye kaybetmeye gelmiş. Sürekli topa sahip olmak istediler. Çıkardıkları kadro da sanki bir puana razıymışlar gibiydi. Torres inanılmaz iki kötü maç çıkardı.
Özellikle dün hiç etkili değildi. Emre ile Hakan’ın arasında adeta kayboldu. İki maçta da İspanya’nın en iyi ismi Xabi Alonso idi.
Milli Takım son bölümde şuursuzca atak yaptı. Düşünün Gökhan Gönül altı pastan gol kaçırıyordu. Fatih Terim’in maçtan önce oyuncularına işlediği “sabır” taktiği skor 1-1 olduktan sonra yerini sabırsızlığa bıraktı. Bunun faturasını da ağır ödedik.
Bu yenilgi işimizi bir hayli zora soktu. Ancak ben dün geceki milli takımla iftihar ettim.