ESTONYA maçını televizyondan seyretmek istedim. “Bu maçı kolay geçeriz, güle oynaya geçeriz, bizim için önemli olan Bosna Hersek maçı; oraya giderim” diye düşünmüştüm. Programımı da öyle ayarladım. Televizyonun başına oturdum, maçın 15’inci dakikasından sonra Kayseri’ye maça gitmediğime lanet okudum...

Para herkes için önemli. Para olmadan hiçbir şey olmuyor. Hepsi tamam. Peki, bizim milli duygularımız, bizim heyecanımız, o da mı parayla satın alınıyor? Ama alınmış. Bunun sorumlusu kim? Çok net olarak Futbol Federasyonu. Neden? Bu maçı ihaleye çıkarıyorsunuz, belki de açık artırmaya... En fazla parayı verene maçın yayın hakkını veriyorsunuz. Peki, en fazla parayı veren adam, aralarda porno film oynatmak isterse razı olacak mısınız? Sadece parayı düşünüp, en fazla parayı basana maçı verirseniz, yarın bir gün size porno parçalar da oynatırlar.

90 dakikada 62 reklam

Neden mi, bunları yazıyorum? Bakınız, 90 dakikalık maçta tam 62 kere (yanlış okumadınız) ekrana reklam girdi. Tabii ki yayıncı kuruluş reklam alacak, bu en tabii hakkı; ona bir şey demiyorum. Peki, nasıl alacak? Reklam ekrana girdi mi, ekranı küçültecek. Dün akşamki yayıncı kuruluş ne yaptı? Ekranın üzerine reklamı girdi, ben 62 defa maçın oynandığı topu ve alanı göremedim. İnanamazsınız, reklam seyretmekten maçı seyredemedim. Maçı televizyondan izleyenlerin hepsi herhalde sinir sistemi bozukluğundan hap almışlardır, mübarek Ramazan’da. Böyle bir rezilliğe Futbol Federasyonu sırf para için nasıl müsaade eder, onu da anlamak mümkün değil. Ama federasyon yöneticilerinin hepsi maçta olduğu için, yalnızca aldıkları parayı biliyorlar, halkın çektiği eziyeti değil. Ama bu mübarek Ramazan’da edilen küfürler nerelere gitti, onu bilemem. Benim kulaklarım çınlamadı, bizzat seyrettiğim yerde duyarak rahatsız oldum.

Erman Toroğlu'nun yazısının tamanını ve maç analizini okumak için tıklayın....