Siyaset Türkiye’de rant aracı olarak varolmuştur. Özellikle 12 Eylül maalesef demokratikleşmesi açısından büyük bir yıkım yaratmıştır. Özellikle partiler yasası değişmeden bu demokratikleşmeyi gerçekleştirmemiz mümkün olmaz. İktidara gelenler onun cazibesine büyüsüne kapılarak maalesef toplumun önün açacak adımları atmıyorlar. Bu güne kadar ben parti içinde bu konularda rapor hazırlayan tartışan tartıştıran müzakere eden bir süreci takip ettim ama bir noktadan sonra olmuyor. Benim bahsettiğim yeni siyasetin çıkış noktası buradadır. AKP’nin bir tahüdü vardı. Siyasi partiler yasası değişecekti oysa böyle bir girişimde bulunulmadı.
Ne olduğuna dair yüzlerce neden sayabilirim insanlar hep ne oldu diye soruyorlar. Bu nedenler bakanlığımdan önce başlamıştır. Eğer hayır istifasının başka nedenleri var diyorlarsa hükümet Bakanlar Kurulu tutanaklarını açsın. Her şeyin çok kötü gittiği iddiasında değilim. Pek çok şey iyi yapılmıştır. Türkiye tek başına iktidar şansını kaybediyor AKP alternatifi olmayan bir koşulda iktidara geldi. 80 km hızla giderken 120 km’ye çıkılabilir. Ama hala 40 km ile gidiyoruz. Durumu idare etmek sürdürmek tek başına iktidardan beklenen bir durum olamaz. Ben bilinen eski siyasete yapmayacağım. Çözümü koymadan eleştirmeyeceğim. İktadar bozar mutlak iktidar mutlaka bozar. Hükümet içinde itirazlarını yüksek sesle ifade eden tek ben vardım. Topluma vaat edilenler yerine getirilmedi. Onlar bana katıldılar ve ayrıldılar. Benim hayat felsefem, siyaset tarzım başından beri belli onlar benim hayat felsefeme, siyaset tarzıma yakınlaştılar.

Siyaset sorumluluk duygum gereği yaptığım bir iş. Milyonlarca insanın hayatı heba oluyor. Bu heba oluş siyasetin yetersizliğinden kaynaklanıyor. Siyaset Türkiye’de rant aracı olarak varolmuştur. Özellikle 12 Eylül maalesef demokratikleşmesi açısından büyük bir yıkım yaratmıştır. Özellikle partiler yasası değişmeden bu demokratikleşmeyi gerçekleştirmemiz mümkün olmaz. İktidara gelenler onun cazibesine büyüsüne kapılarak maalesef toplumun önün açacak adımları atmıyorlar. Bu güne kadar ben parti içinde bu konularda rapor hazırlayan tartışan tartıştıran müzakere eden bir süreci takip ettim ama bir noktadan sonra olmuyor. Benim bahsettiğim yeni siyasetin çıkış noktası buradadır. AKP’nin bir tahüdü vardı. Siyasi partiler yasası değişecekti oysa böyle bir girişimde bulunulmadı.

Sosyal Güvenlik Reformunu 2 yıl geçiktirmiş olmak tek başında iktidardan beklenen bir uygulamamı. Mantığı değiştirmeden kurumları bir araya getirmek bir reform mu? Popülizmden uzak durmayı tek başına iktidar yapamazsa kim yapacak. Bir taraftan serbest piyasa diyorsunuz bir taraftan toplu konut işine devleti sokuyorsunuz. Bir taraftan özelleştirme diyorsunuz diğer taraftan sadece para yapan kurumları satıyorsun. Teşvik yasası tamamen popülizmdir. Bu teşvikle ne kalkınma olur ne verimliliktir. Bu nasıl bir karar alma mekanizmasıdır ki IMF sopasını kaldırdığında aklımız başımıza geliyor. Hala seçim öncesiymiş gibi popülizme devam ediliyor. Bu popülizm Türkiye’yi hiçbir yere taşımamıştır

Türbanı savunanlar türban karşıtları üzerine oturmuş bir kısır döngüye düşülmüştür. Bunun doğrusu insanın özgür olması. Ben geçmişten beri insanların tercihleri türban yönünde ise Üniversiteye de türbanla girmesini savundum. Ama bunu bir sembol haline getirmedim. Bu çağdaş anlayışa aykırıdır. Ben bunu ailemde yaşadım benim kız kardeşlerim de türbanlı oysa eşimin başı açık hiçbir çelişki yaşamadım. Ben türbanı bir hak olarak savunuyorum bir değer olarak savunuyorum. Burada bir toplumsal mutabakat aranmalıdır söylemini doğru bulmuyorum. Bu daha fazla güç biriktirme isteğinin ifadesidir. İkna odalarıyla milyonlarca insanın başını bir gecede açtırmakla çağdaş olunmaz.