DW Türkçe’nin sorularını yanıtlayan Yılmaz, annelerin eylemini haklı buluyor ve bunun 35 yıllık bir sorun olduğunu söylüyor. PKK’nın silahlı eyleme başladığı tarihten beri, "zorunlu askerlik" adı altında her Kürt ailesinin bir çocuğunu örgüte vermesi konusunda karar aldığını söyleyen Yılmaz, bu gerçeği herkesin bildiğini savunuyor. Yılmaz, 90’lı yıllarda yaşandığını belirttiği bir duruma dikkat çekiyor: "90’lı yıllarda aileler karakola başvurduğunda, çocuğu örgüte katıldığı için dayak yiyor, cezaevine atılıyorlardı. Yardım yataklıktan ceza aldı bu aileler."

PKK GERİ GÖNDERİRSE NE OLACAK

Yılmaz’ın dikkat çektiği diğer konu ise PKK’ya katılan çocukların hukuki durumu… Bu konuda kişisel kaygıları olduğunu ifade eden Yılmaz, "Diyelim ki PKK 100-200 çocuğu göndereceğini söyledi. Onlara dava açılmayacağının garantisi var mı? Yasal düzenlemeye ihtiyaç var. Bu eyleme özen gösteren hükümet, o çocuklar döndüğünde aynı özeni gösterecek mi?" diyor.

HER KÜRT AİLEDEN BİR ÇOCUK

1980’li yılların sonlarında etkinliğini artıran PKK, her Kürt aileden bir çocuğunu "zorunlu askerlik" kapsamında örgüte katmasını istedi. Bu uygulama, kırsalda örgütün ciddi bir insan gücü toplamasını sağladı. Köylerde yaşayan bazı Kürt çocuklarını zorla, bazılarını da gönüllü olarak saflarına katan örgüt, en çok çocuğu bu dönemde topladı. Bu çocuklardan zorla götürülenler olduğu gibi, güvenlik güçlerince öldürülen yakınlarının intikamını almak için kendi isteğiyle örgüte katılanlar da oldu.

HER GÜN AĞLADIM

Onlardan biri olan A.K. 1993 yılında, güvenlik güçleri tarafından öldürülen yakınının intikamını almak için, 14 yaşında bir kız çocuğuyken örgüte katılmış. 7 yıl örgütte kaldıktan sonra kaçan A.K., şimdilerde Avrupa’da yaşayan iki çocuk annesi bir kadın. PKK kamplarına getirilen küçük çocukların korkularına, aile özlemlerine tanıklık etmiş. A.K., örgütün, yakınlarını kaybeden çocukların intikam duygularını istismar ettiğini düşünüyor :

"İlk gittiğim ay, her gün ağladım, beni geri göndermelerini istedim. Ama dönemeyeceğine ikna ediliyorsun ve zamanla alışıyorsun. Henüz 14 yaşında ve silah bile taşıyamıyordum. Bana küçük bir silah vermişlerdi. Dönersen sadece sen değil, bütün aile öldürülür diye kafana sokuyorlar. Devlet öldürür yani. Bu da engelliyor kaçmanı. Kendini gözden çıkarsan da aileni çıkaramıyorsun. Her yerde adamları olan bir örgüt, kurtuluş yok diyorsun, kafanda büyütüyorsun. Çok zor bir dönemdi. Yaşadıklarımı hiç unutamıyorum