Tek kelime ile dağ fare doğurdu. Kaybedenin gelecek sezonu düşüneceği, kazananın biraz ümitleneceği, beraberlikte ise şampiyonluk şansının yüzde 20’lere ineceği bir maça çıktı Galatasaray ile Fenerbahçe.
Rakipler Sivasspor, Beşiktaş ve Trabzonspor üçer puanı cebine indirmiş, iki takım da risk alacak diye bekliyoruz ama tamamen yanılıyoruz. Gol olmayınca iki takım da oyun disiplininden kopmadı. Aslında hem Galatasaray, hem de Fenerbahçe bu sezonun başarısızlığını unutturabilecek bir özür maçına çıkmışlardı. Hem taraftarlar, hem yönetimler, hem de camialar büyük önem veriyordu bu derbiye. Mücadele olarak iki taraf da iyiydi ama ortada futbol yoktu.
Maç boyunca herkes birbirine yakın oynadı. Fenerbahçe takımının tek silahı savunma arkasına atılacak toplardı. Bunu birkaç kez yaptılar ama Güiza’nın beceriksizliği, topları kontrol edemeyişi pozisyonları başlamadan bitirdi. İki takımın orta sahasında oynayan Ayhan - Barış, Emre Belözoğlu-Selçuk (sonradan Deniz) en azından savunma görevlerini iyi yaptılar. Ancak aynı şeyleri hücum için söyleyemeyiz. 
Mehmet Topal - Emre Aşık ikilisi; Güiza ve Semih, Lugano - Önder (sonra Yasin) ikilisi; Baros - Ümit Karan sayesinde hiç zorlanmadılar. Her iki takım dört stoperle oynadı desek abartmış olmayız.
Fenerbahçe’nin ilk yarı bitiminde iki oyuncu değişikliği yapması, oyuncuların pozisyonlarının değişmesi takımı olumsuz etkiledi. Gökhan Gönül’ün yerine Önder sağ kanada geçince bu bölgeden hücum yapma şansı kalmadı.
Ben son yıllarda bu kadar kötü bir derbi izlememiştim. Sahanın en iyi oyuncusu Emre Belözoğlu idi. İnanılmaz işler yaptı. Kritik toplar kazandı, Galatasaray baskısını kısa ve doğru paslarla tek başına durdurdu.
Sonuçta iki takım da şampiyonluk umutlarını büyük ölçüde yitirdi. Bence artık gelecek sezonun planlarını yapmaya başlasalar iyi olur.