Tur zaten ilk maçta gelmişti. Teknik Direktör Daum bundan faydalanarak birkaç oyuncuyu dinlendirme şansı buldu. Ama takımın tamamı dinlendi sayılır. Çünkü sahada öyle bir görüntüleri vardı. Aslında bu da normal. Çünkü 1-0 da öne geçince mücadele tamamen formaliteye döndü.
Bilica’nın kırmızı kartından sonra Selçuk savunmaya geçince oyunun hakimiyetini ister istemez Honved ele aldı. 4-5 tane net pozisyon da buldular. Ama bunların tek sebebi skor ile ilgiliydi. İlk maçtan gelen rahatlık ve oyunu önde götürme psikolojisi konsantrasyon eksikliğine yol açtı. Özellikle göbekten çok pozisyon verildi. Bu dakikalarda Daum, Bekir’i sokup, Selçuk’u tekrar Cristian’ın yanına aldı. En azından mağlup olmamayı planladı.
Oyunun tamamında ayağa oynayarak, sürekli pas yaparak ve topa sahip olarak - zaten Fenerbahçe’de bu oran yüksek - maçı bitirdiler. Aslında Denizli maçı için iyi bir provaydı. Zaman zaman yakalanan kontrataklarda Alex ile Deivid maçı sanki iki kişi oynuyormuş gibi sürekli birbirlerini aradılar. Dolayısıyla diğer oyuncuların sürpriz koşuları hep boşa gitti.
Başta da söylediğim gibi ilk maçları farklı kazanmanın avantajını rövanşlarda takım halinde dinlenerek kullanabiliyorsunuz. Özellikle de bu sıcaklarda.