Bundan 1200 yıl kadar önceydi. Zamanın en büyük üniversitelerinden olan Harran Üniversitesi Başmüderrisi bütün heybetiyle, zihinlerde şimşekler çakan, herkesi hayrette bırakan, gerçek mahiyeti ancak asıralr sonra anlaşılabilecek buluşunu açıklıyordu: "Maddenin en küçük parçası olan "cüz-ü lâ yetecezzâ (atom)"da yoğun bir enerji vardır. Yunan bilginlerinin iddia ettiği gibi bunun parçalanamayacağı söylenemez. O da parçalanabilir. Parçalanınca da öylesine bir güç meydana gelir ki, Bağdat'ın altını üstüne getirebilir. Bu Allah'ın kudret nişanıdır."
Öğrencileri dehşete düşüren bu fikrin sahibi Câbir bin Hayyan'dan başkası değildi. Ortaçağ kimyasının en büyük ismi olan Cabir bin Hayan bir Türktür. Razi, İbni Sina gibi İslam bilginleri onu anarken "üstadlar üstadı" derler.
721-805 yılları arasında yaşayan Cabir modern kimyanın babası sayılır. Kendisine iriliufaklı 2000'den fazla eser isnad edilse de, kimya, fizik, tıp, astronomi ve felsefe alanında çok hizmetleri olmuştur.