Yarım asrı aşan gazetecilik- muhabirlik, büro şefliği, temsilcilik, fıkra yazarlığı-dönemimde böylesine “vıcık vıcık”, böylesine “süfli” ve böylesine “ seviyesiz” yayıncılık yapıldığına tanık olmadım..

İnsanda biraz insaf  olur… İnsanda birazcık  izan olur. Bir gazete patronu düşünün ve desin ki:

“Anam, babam, çocuklarım Erdoğan’a feda olsun; onu tanıdıkça aşık oldum”

Bunu söyleyen Türkiye’de yayınlanan ulusal gazete ve ulusal birkaç televizyonun sahibi Ethem Sancak..

Koskoca Star Medya Grubu’nun sahibi olan bir insan, cumhurbaşkanına ilanı aşk ediyor.

Yaşanmış, görülmüş, duyulmuş değil. Hatta “dedikodusu” yapılması akla gelecek bir cümle değil. Bu “yandaş”lık sınırları içinde yorumlanamayacak kadar “irtifa”sıdüşük bir görüş.

Bir zamanlar Başbakan Erdoğan’ın danışmanlığını yapan dönemin “yandaş” bürokratı, şu nda köşe yazarı  Akif Beki'nin Hürriyet'te "Mübalağalı yandaşlığın zararları" başlığıyla Ethem Sancak’ı yerden yere vurmuş ama bir yerde de kazmayı taşa vurmuş:

Beki’nin Hürriyet’te yayımlanan (19 Mayıs 2015) yazısından  bir bölüm şöyle: “Ne düşündüğümü biliyorsunuz; her gazeteye ve gazeteciye anasının ak sütü gibi helaldir yandaşlık. İster iktidara yandaş olsun, isterse muhalefete. Yeter ki aleni olsun; gizli, tesettürlü yandaşlık yapmasın, okuru tarafsızlık maskesiyle aldatmasın.”

İşte AKP zihniyetindeki insanların, taraflı tarafsız, eski AKP’li veya yenisinin, gazetecilik anlayışı da bu.

Böyle “helal” edilen yandaşlık nerde görülmüş? Eğer “yandaş” isen, yandaş olduğun taraftan destekleniyorsun demektir. Bu sadece “manevi” değil, “maddi” desteği de kapsar. Eğer “yandaş” isen bir şekilde yandaş olduğun güç ve iktidar sana maddi imkan sağlıyor demektir. Eğer “yandaş” lık helal veya haram olarak ikiye ayrılıyorsa bu tasnifi neye göre yapıyorsun?

Gazete hiçbir zaman “yandaş” olmaz. Gazetecilik, her olayı, her zaman, her yerde, zamanında, doğru  ve eksiksiz halka duyurmak, onu bilgilendirmek demektir. Halkın doğru ve erişilebildiği takdirde, anında  haber alma hakkına aracılık etmektir. Eğer “taraf” olunması gerekiyorsa, halkın tarafında olmak demektir. Ya da “ tarafsız” olmak gerekiyorsa, mevcut yönetim sisteminin, milletin benimsediği rejimin savunulmasında dahi “tarafsız” kalabilmek demektir.

“Yandaş”lıkla, “ rüzgar gülü”  olmaya… “Yandaş”lıkla   “yalaka”lığa… “Yandaş”lıkla “ dalkavuk”luğa… Gazetecilik mesleği içinde yer bulamazsınız. Olsa olsa böyle gazete ve gazeteciliğin adı “Sahibinin Sesi” olabilir ki, o zaman gider savunduğunuz iktidarın, yıkama-yağlama yaptığınız partinin, dalkavukluğunu savunduğunuz despotun, yere göğe sığdıramadığınız ve ilanıaşk ettiğiniz kişinin “resmi organı” olursunuz ki, bu hal bizi hiç ilgilendirmez. Halkı da hiç ırgalamaz.

Böyle bir yayın organını kendiniz yazar kendiniz okursunuz, olur biter.