Evet yeni öğrendim.. Hırsızlık suç olmaktan çıkmış.. O nedenle de hırsız sayısı da giderek artıyor.. Polis, yakaladığı hırsızın birkaç saat sonra hakim tarafından serbest bırakılmasından yakınıyor.. Hatta bir hırsızın üç avukatıyla birlikte adliyeden kendilerine el sallayarak çıkıp gittiğini şaşkınlıkla anlatıyorlar... Masanın üzerindeki klasörleri göstererek, bunların hepsinin yakalanan fakat, hakim tarafından serbest bırakılan hırsızların dosyası olduğunu söylüyorlar.. Aşağı yukarı karakolda bunun aksini söyleyen hiçbir polis de yok.. Karakolların ceraim sayısı da (karakolun sorumluluk alanında işlenen suçların sayısı) rekora koşuyor.. Olay yeri inceleme ekipleri yılın ilk yarısında 17 bin inceleme yaptıklarını yıl sonunda bu rakamın 35 bini bulacağını, bunun da bir rekor olduğunu üstüne basa basa anlatıyorlar..
  Bir karakolun (bulunduğu semte göre değişiyor) yıllık ceraim sayısının 10 bini bulduğu iddia ediliyor.. Eski bir polis Muhabiri olarak söylüyorum.. Bu bir rekor.. böyle bir rakam görülmedi..
Bunun nedenini; AB yasalarına, hırsızlara verilen cezanın çok azalmasına, ekonomik sıkıntılara ve Türkiye’nin kötü yönetilmesine bağlıyorlar..
 Ayrıca, ilk kez polisin (gezi parkı protestolarını kastediyorlar) bu kadar çok vatandaşla karşı-karşıya geldiğine dikkati çekiyorlar.. Bundan da çok büyük rahatsızlık duyuyorlar.. Vatandaşla karşı karşıya gelmekten ve vatandaşlarının, gençlerinin üzerine ‘ boğa gibi ’ sürülmekten hoşlanmıyorlar.. Bu nedenle üç gün evine gidemediğini, karısını çocuğunu göremediğini anlatırken kısa bir süre sessiz kalarak ne demek istediklerini gözleriyle anlatmaya çalışıyorlar..
 Evet birkaç saatlik karakol izlenimleri bunlar.. Bu yazı nereden çıktı diye soracaksınız.. Uzun yıllar Gazetecilik mesleğini yapmaktan dolayı çok detaycıyım.. Jest ve mimiklerden, bakışlardan anlam hatta haber çıkarmayı severim..
  Yaşanmış olayları yazmayı severim.. O nedenle bu izlenimler de bir yaşanmış olaydan kaynaklanıyor..
  Her akşam olduğu gibi yine evimin yakınındaki bir parkta bir gurup arkadaşımla yürüyüş yapıyorduk.. Arabamın alarmının çaldığını duydum.. O’nu görüyordum.. Elimdeki kumanda ile susturmaya çalıştım.. Ancak kumanda alanının dışındaydı.. Parkın hemen kenarında ışıklı bir alanda ve onlarca insanın spor yaptığı bir parkın kenarındaydı.. Orada bir şey olmaz diye düşündük.. Rüzgar nedeniyle alarmın çaldığını düşünerek, yürüyüş hızımızı bozmadan arabaya yaklaştık..
 Sol arka kapının camının kırıldığını görünce hemen bahçe demirlerinin üzerinden atlayarak camdan içeri baktım.. Maalesef bilgisiyar çantam yoktu.. Her şeyim içindeydi.. Kredi kartlarımın bulunduğu cüzdan, bilgisayar, tablet, fotoğraf makinası, cep telefonu v.b..
Çok uzağa gitmiş olamayacağını düşünerek arabayla hırsızın peşine düştüm.. Ara sokaklarda hırsız arıyordum.. İnsanlara şüphe ile bakıyordum..İlk defa Çankaya’da bu kadar çok kağıt toplayan vatandaşımızın olduğunu fark ettim! Çoluk çocuk bu insanlar, elleriyle çektikleri her tarafı kapalı sırt arabalarına, herhalde karanlık, ücra köşelerdeki Çankaya’nın tüm kağıtlarını koyuyorlardı..
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu’nun dikkatine..
 Sokaklarda hırsız ararken bir yandan da 155’i arayarak hırsızlık ihbarını da yaptım.. Olay yerine döndüğümde polis gelmiş ve olay yeri incelemesi yapıyordu. Polis kamera kaydı olup olmadığını soruştururken ben de kredi kartlarımı ve bankamatik kartlarımı iptal ettirme telaşına düştüm.. İnsan başına gelince bazı eksikleri görüyor..
 Bankaların hiçbirinin müşteri hizmetleri telefonunu ezbere bilmiyordum.. Ayrı, ayrı bankalar olduğu için ayrı ayrı işlem yaptırmak gerekiyordu.. Ayrıca sadece kart sahibinin bankayı araması gibi bir şart var. Yani bir arkadaşınız bankayı arayıp, “filan arkadaşımın aracının camı kırıldı, bankanız ait kredi kartı çalındı, adı da şu..kartı kullanıma kapatır mısınız?” diye ihbar yapılırsa banka bunu da kabul etmiyor.. Ayrıca, Acil Servis 112 gibi, Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu bünyesinde bu çalıntı ve kayıp kartları bildireceğimiz bir numara da henüz uygulamaya konulmamıştı..
Bu nedenle gece yarısına kadar tek tek bankaların müşteri hizmetleri telefonlarını, yine bir arkadaşımın yardımıyla önce tesbit ettim, sonra da tek tek aradım ve kartlarımı kullanıma kapatabildim..
 Karakola gittiğimizde polisin de bu konuyu benim gibi düşündüğünü öğrendim. Çok sayıda hırsız mağduru insanın, bankaların telefon numaralarını bilemedikleri için kredi kartlarını kullanıma kapatamadıkları için hırsızlar tarafından hesaplarından yüksek miktarda para çekildiğini işittim..Poliser de, ‘Bankaclık Düzenleme ve Denetleme Kurumu’nun bu konuda Acil-112 gibi bir numarayı, kayıp ve çalıntı kartlar için düzenleyemez mi?” diye soruyorlar..
 Evet bu macera gece yarısına kadar sürdü… Suç olmaktan çıktığı için hırsızların elini kolunu sallayarak gezdiği Çankaya’da, benim çantamı çalan hırsız da belki beni de tebessümle izlemiştir..
 Çünkü yakalansa bile 3 avukatıyla birlikte! adliyeden bana el sallayarak çıkıp gidecek..