Gazetecilik bu kadar horlanmamalıydı.

Halkın haber alma hakkı, böylesine yerlerde süründürülmemeliydi.

Devlet denetiminlerinde önemli rol üstlenen gazetecilik, kurşuna dizilmemeliydi.

Ve gazetecilerin tutuklanması Türk medya tarihine kara leke olarak düşmemeliydi…

Bugünleri yazacak, araştıracak ve inceleyecek olan akademisyenler bilsinler ki, yarım asrı

aşkın süredir, yani demokrasinin denendiği 65 yıl içinde, medya mensupları en ağır bedeli

2002-2015 arasında ödediler.

Sonunda, 2015 yılında  gazetecilik öldürüldü.

Nedenlerini anlatalım…

Gazetelerin, televizyonların, radyoların ve burada çalışan emekçilerin, yani gazetecilerin

ilk görevi, halkın yaşamını birinci dereceden ilgilendiren tüm gelişmeler konusunda

kamuoyunu bilgilendirmek, halka gerçekleri ulaştırmaktır.

Halkın, Suriye’ye malzeme taşıyan MİT TIR’larının aranmasının engellenmesiyle

başlayan ve kamuoyundan gizlenerek devlet sırrına dönüştürülmeye çalışılan karanlık

gelişmelerin açığa çıkarılmasını istemeleri haklarıdır. Bu hakkı, doğru bilgilerle vatandaşa

ulaştırmak ancak yayın organları ile gerçekleşir.

Gazeteler ve gazetecilerin görevi tam da burada başlar.

İster sevin, ister sevmeyin.

Cumhuriyet Gazetesi, düşük trajına karşın bu yıl çok büyük bir habercilik sergiledi.

Yandaş medyanın tüm gizleme çabalarına karşı, TIR’larla Suriye’ye götürülen silahların

esrar perdesini araladı.

“İnsani yardım” denilen TIR’daki malzemelerin silah olduğu gün ışığına çıktı.

Çıktı ama Cumhurbaşkanı da ortaya çıktı:

Mealen dedi ki:

“Bunu yazanlar haindir. Hesabını verirler.”

Cumhuriyet’in Genel Yayın Yönetmeni Can Dündar ve haberi kaleme alan Ankara

Temsilcisi  Erdem Gül tutuklandılar ve dün akşam  Silivri Cezaevine konuldular.

Kim ne derse desin, bir şeyi teslim edelim:

O da, yılın değil, son yılların en başarılı habercilik ve gazetecilik örneğini sergileyen

Cumhuriyet’in  genel yayın yönetmeni, geçen haftalar içinde Avrupa’da “Yılın başarılı ve

cesur gazetecisi” ödülü aldı.

Bu ödülü sokaktaki biri veya yandaş medya vermedi.

Tarafsız  bir kurum verdi.

Oysa, tarafsız habercilik ve gazeteciliğin önce ülkemizde takdir edilmesi ve

ödüllendirilmesi gerekirdi.

Bırakın ödüllendirilmesini, gazetecilik ve medyanın katledildiğine tanık olduk

Kaleminden başka elinde hiçbir silahı bulunmayan, kaçma ihtimali sıfır olan iki

meslektaşımız, sanki devlet sırlarını bir başka ülkeye satmışçasına sorgulamadan

hemen sonra tutuklanıp cezaevine kondular.

Bana göre, gazeteciler ve gazeteciliği cezaevine koyanlar çok büyük bir yanlışa daha

imza attılar.

Bir şeyi unuttular ve fark edemediler.

Gerçekler her zaman açıktadır…

Açıkta ve görünür haldedir.

Ve bu gerçekler bakmışsınız bir başka zaman, bir başka mevsimde kararı verenlerin

vicdanlarını harekete geçirir.

İşte o zaman, karar vericilerin kendilerini, elleriyle inşa ettikleri “pişmanlık ve nedamet”

mahpısuna hapsettikleri an gelmiş demektir.