MELİH Gökçek çok sevdi “baron” nitelemesini.

Son günlerde “baron” diyor, başka bir şey demiyor.
Kurduğu cümleler hep aynı:
-“Baronlar böyle istedi diye bizi eleştiriyorlar” diyor.
-“Bu tartışma programını baronlar organize etti” diyor.
-“Bu gösteriyi baronlar planladı” diyor.
-“Falanca adayın arkasında baronlar” var diyor.
Böyle diyerek işi bitiriyor ya da bitirdiğini sanıyor.

*

“Baron” dediği de matah bir şey olsa bari...
-Ortaçağ Avrupa’sında bir karış toprağı, bir de dandik kalesi olan adamlara “baron” denirdi.
-Bir fitne anında toprağına ilk el atılacak, kalesi ilk yıkılacak, kafası ilk ezilecek adamlardı baronlar.
-Aristokratik hiyerarşide en alttaydı baronlar... Şövalyenin bir üstü... O kadar.
-Baronların üstünde kontlar vardı, dükler vardı, arşidükler vardı, vikontlar vardı, yeni zenginler vardı... Vardı oğlu vardı yani.
-Öyle çok yukarılarda olamadıkları için baronesler bile hafiften ezik olurlardı.

*

Ey Melih Gökçek! 
Kontlar, dükler, vikontlar, arşidükler, krallar falan orada öylece dururken...
Üç-beş kifayetsiz ve ezik barona mı kaldık?
İlle de üzerimize geleceksen kontla gel, vikontla gel, arşidükle gel, kralla gel.
Baronla gelme."

Köşe yazısının tamamını okumak için tıklayınız.