Çocukluğundan annesinin sınırsız sevgisine, “özgür ruhlu” babasından aşka kadar hakkında merak edilen her şeyi bu özel görüşmede anlattı.Merve Boluğur’la, New York’taki bir otelin terasında, Manhattan’ın ışıklı caddelerini ayaklarımızın altına almış, röportaja başlıyoruz. Hikayesini ta en başından dinlemek istiyorum, o da söze çocukluğundan, ailesinden giriyor: “Annem, babam ve erkek kardeşimle büyüdüm. Hatta hâlâ beraberiz, hâlâ evin küçük kızı gibi hissediyorum kendimi. Annem, bana bağımlılık derecesinde düşkündür. Anaçlıksa, sonuna kadar...Bunun içinde de bir sürü şey barındırıyor. En ufak, en alakasız olayda bile yanıma koşar, ‘A bunu nasıl halletmiş?’ dersin. Enteresan bir annem var, gerçekten çok özel bir kadın.”Peki, ya baba nasıl bir rol oynuyor hayatında: “Babamın çok güzel bir özelliği var. Beni hiçbir anlamda sıkmamıştır. Yolun ne tarafına gideceğimi her zaman bana bırakmıştır. Onun açısından baktığınızda da, bir kız çocuğunun böyle büyümesi çok güzel bir şey. Bu demek değildir ki her istediğini yaşa, ne yaparsan yap. Size yol gösteren biri olduğu zaman, doğruyu seçebiliyorsunuz. Bu konuda çok şanslıydım ben.Kendinden emin duruşunda, küçük yaşlardan beri arkasında hissettiği bu “görünmez” kalkanın etkisi büyük. Bundan duyduğu memnuniyeti ise şu sözlerle ifade ediyor Boluğur: “Özellikle bizim işimizde ailenin desteği çok önemli. Ben manevi olarak büyük bir doyum, güç hissediyorum. Bunu hiçbir şekilde satın alamazsınız, yerini de dolduramazsınız.”Oyuncu olma fikrinin ne zaman aklına düştüğünü merak ediyorum, başlıyor anlatmaya: “Lisedeyken ‘Sunuculuk yapmak istiyorum’ deyip duruyordum, görsel bir iş vardı hayalimde ama oyunculuk değildi bu. Çocukluğumdan beri, çalışan kadın çok güzel bir profil olarak geldi bana, o yüzden okulu bitirir bitirmez ilk yapmak istediğim şey iş hayatına atılmaktı.