İşte İlyas Salman'ın 'Adaleti Yolda Arayanlar' İçin kaleme aldığı yazı

Altmış küsur yıldır dünya denen şu güzel ifritin üzerinde yaşıyorum. Bu yaşam yolculuğunun bana öğrettiği şu cümleden oluşuyor; “Hareket eden bir dangalak, oturan bir milyon aydından daha yararlıdır.”
 
Sayın Kılıçdaroğlu'nun Ankara - İstanbul arasındaki uzun yürüyüşüne sondan bir önceki gün Tuzla'da katıldım. Kalça kemiğimden ameliyatlı olduğum için yürüyüşün bütün etaplarına katılamazdım. Bu eyleme adı sanı bilinen İlyas Salman titriyle değil, işçi Vahap'tan olma, Hafize kadından doğma İlyas olarak girdim. Yıllardır Allah'ın cebinden peygamberi çalıp teraziye koyup gram gram satıp, oy ve para toplayan çapulculara bir şamar olsun istedim. Doğrusu kitlenin bu denli sahipleneceğini tahmin edemedim. Ama gördüm ki, kır yamçılı çoban yürüdü.
 
40 yıl Malatya buğday arastasında hamallık yaptıktan sonra sırtından oksijen tüpünü çıkarıp toprağa verdiğim babam Vahap Salman mezarından çıktı, yürüdü. Asgari ücretle çocuklarının karnını ekmek pilavla, yani hamurla doyuran işçi yürüdü. Kılıçdaroğlu ana muhalefet partisi genel başkanı kimliğiyle değil kulluktan, ümmetlikten kurtulmuş bir vatandaş olarak yürüdü. Milletvekilleri vekillik forslarıyla değil, kutsal bir halk kalkışmasının birer sıra neferi olarak yürüdü.
 
Ankara'dan binlerle başlayıp İstanbul'da milyonları bulan nitelikli kalabalığın içinde kendimi yalnız hissetmedim. Çünkü kalabalıklar içinde tek olmak bir cücenin akşam güneşini arkasına alıp bakması gibidir gölgesine.
 
Bu yürüyüş karşısında yürüyüşe karşı çıkan yedi kilo kafada yedi gram beyin taşıyan mahluklar gösterdiler ki, insan denen varlık tepesine çıkamayacağın kadar yüksek, dibine inemeyeceğin kadar alçaktır. Önemli olan başına çıkıp taç olmak ya da ayağının dibine inip turap, toprak olmak değil, onunla lisanı hal ile bir noktada buluşmaktır. Biz kristalleşmiş insanlığımızda buluştuk. Bundan sonrası için hodri meydan…