Birinci hedef dış dünyadan destek alınmasıdır.
AKP bu bağlamda AB’den Okyanus Ötesine kadar bire bir markaj uygulayıp, açık destek talep ediyor.
Barroso’nun Ankara ziyaretinden Rice’in  Türkiye ile ilgili basın toplantısına kadar şahit olunanları bu çerçevede değerlendirmek gerekiyor.
Tabii AKP Batı dünyasından talep ettiği desteğe binaen bir jest  veya taviz paketini açmayı da ihmal ediyor.
Ermenistan’la diyalog ve sınırın açılmasından, K. Irak’la diplomatik ilişkiye ve  Kıbrıs’taki açılıma kadar  ardarda sürpriz  adımlar  atıyor.
AKP bu şekilde AB ve Okyanus ötesine sadece al gülüm ver gülüm  demiyor, aynı zamanda senin arzu ve hedeflerin  ancak ben var olduğum süre içinde gerçekleşebilir mesajını da veriyor.
AKP’nin amacı dış dünyayı harekete geçirip kendisi hakkında karar verecek olan Anayasa Mahkemesi Üyeleri ve  de onun üstünde etkili olduklarını düşündükleri  kurumları baskıya almaktır.
AKP’nin ikinci taarruzu içe dönüktür.
Tam 10 gün önce bu sütunda  “Anayasa Mahkemesi Üyelerine Psikolojik Hareket” başlığı ile bir yazı yazmış ve AKP’nin  ekonomiden, güneydoğunun geleceğine kadar pek çok konuyu istismar edip şantaj  yoluna gidebileceğini  yazmıştık. (Arşivde bulabilirsiniz)
Bu tezimiz önceki gün gerçekleşti.
AKP’nin önemli  bir  ismi, Milliyet’Ten Fikret  Bila’ya güneydoğu  ve ekonomi konularını açarak, AKP kapatılırsa ekonomide kriz, güneydoğuda bölünme olur imalarında bulunmuştur.
Hiç kuşkunuz olmasın, içeriye ve dışarıya karşı yürütülen bu kampanyalar dozu artırılarak sürdürülecektir. Buradan sonuç çıkmayacağı anlaşılınca da referandum ve baskın seçim dahil pek çok şey gündeme gelecektir.
Peki, sonuç alabilirler mi?
Asla ve kat’a mümkün değildir.
Gelinen bu noktadan sonra AKP’nin kapatılmaması Cumhuriyetin, laikliğin ve hatta Mustafa Kemal’in tasfiyesi anlamına geleceğinden bu süreci geriye döndürmek zordan da öte nafile bir gayrettir... Kuşkusuz, AKP’yi kapatmak  bazılarının düşündüğü gibi kolay olmayacak, lakin devlet-i ebed müddet adına  eninde sonunda  bu gerçekleşecektir.
Burada altı çizilmesi gereken husus yasaklanacağı kesin olan Tayyip Erdoğan’a Abdullah Gül’ün ilave edilip edilmeyeceğidir!
Yasaklansa bile Çankaya’da oturabilir demeyin!
Anayasa Mahkemesi  tarafından  laiklik gerekçesi ile  mahkum edilen birinin o saatten sonra Cumhurbaşkanlığı saygınlığını koruyabilmesi zordur. Dolayısı ile Gül’ün mahkeme tarafından mahkum edilmesi ile beraber istifa etmesi güçlü ihtimaldir.
Diyelim baskılara direndi, istifa etmedi ve Ali Babacan’ı Erdoğan’ın önerisi ile Başbakan olarak atadı... Sorarım size, yürür mü bu model?
Bugün bile kıpraşan AKP grubu, iddia ediyorum onlarca fire verecektir.
Dahası bu fireler merkez medya tarafından kasalarda tutulan yolsuzluk bombalarının patlatılması ile  katlanacaktır.
Tayyip Erdoğan’ın mahkeme hükmü ile siyaseten tasfiye  edilmesi sadece AKP’ye yandaş güçlerde moral bozmayacak aynı zamanda karşı cephede de rövanş duygularını  kamçılayacaktır.
Muhtemelen önümüzdeki sonbaharda Türkiye’de belediyeler de dahil olmak üzere  büyük bir dosyalar  taaruzu başlayacaktır... Bu savaşın merkezine de Tayyip Erdoğan oturtulacaktır. En önemlisi yargı o süreçte  hiç görülmediği biçimde ön alacaktır.
Sorarım size, böyle bir  konjonktürde  kim, hangi babayiğit Erdoğan’a omuz verebilir?
Göreceksiniz o dosya savaşları sürecinde AKP grubu tarumar olacak ve bir kaç parçaya ayrışacaktır. AKP’den kopanların kalitelileri  ise  yeni kurulacak olan  merkez partilere alınacaktır.
Ve  böyle bir iklimde de Mahalli Genel Seçimlere gidilip AKP’ye nihai  halk şamarı indirilecektir. Plan ya da proje budur...
Bana hayal görüyor diyenler olabilir!
Onu  diyenler  4 ay önce  AKP’ye kapatılma davası açılacak diye yazdığımda  da aynı şeyleri söylemişti...
NOT: Çaycı-garson Abdul, Star tarafından kapıya mı  kondu acaba?

Bekliyoruz...
DSP ne için var?
Rahmetli Ecevit’in son 20 yılına yakından şahitlik etmiş bir gazeteci olarak onun vatan  ve memleket sevgisinin tanığıyım. Dolayısı ile 12 Eylül 80 öncesinde onun hükümeti tarafından Atatürk Eğitim Enstitüsü’nden kovulan ve şahsi olarak  zarar gören bendenizin Merhum Ecevit ile ilgili hükmü asla  menfi değil müsbettir... Buradan hareketle  Ecevit’in kurduğu DSP’nin sosyal demokrat bir hareket olmaktan ziyade onu sevenlerin çatısı olduğu da vakıadır... İyi ama Ecevit’i sevenler hüviyetli bir siyasi anlayış parti olmaya yeterli midir? Değilse DSP’nin bir şeyler  yapması gerekmiyor mu? İnsafla cevap verin, DSP’nin  bugün  niçin var olduğu  sorusunun cevabı  verilebiliyor mu? Tamam, bünyesinde Ahmet Tan ve Süleyman kardeşlerim gibi gerçekten adam gibi adamlar mevcut  ama onların adamlıkları gerçek anlamda bir  parti olmaya ve Türkiye’ye hitaba  ve de  kavramaya yetmiyor ki?.. Hayır hayır,  Zeki Sezer Bey’in kişiliğine de bir sözüm yok, keza diğer mensuplarına da bir lafım olamaz, söylemek istediğim DSP’nin kendini tanımlaması ve neden var olduğunu  ortaya koyup uygun adım ilerlemesidir...

Komplo değil kompile...
Vakit yazarı ve Ergenekon komplosu!
Vakit yazarı Hüseyin Üzmez’le ilgili konu yargıda olduğu için peşin hükümle bir şey yazmadık  ama hadise şekil olarak bile korkunçtur... Bu arada Vakit güruhunun hadiseye on yargı ile komplo diye yaklaşması  ise trajikomiktir... Sorarım size, Allah korusun, böyle bir şey Yeniçağ Gazetesi’nden  birin başına gelseydi Vakit  Gazetesi  vaveylayı koparmaz mıydı?... Bu arada olayın Ergenekon’la irtibatlandırılması ise ayrı bir rezilliktir. Vakit’çilerin iddiasına göre işin içinde Ergenekoncular varmış... Bu beyandan sonra Ergenekon savcısı  hadisenin kahramanı olan 14 yaşındaki mağdur kız çocuğunu Ergenekon komplocusu diye  tutuklar mı  bilmem ama bildiğim şey Ergenekon olayı ile artık eğlenildiğidir. Bu arada  İstanbul Cumhuriyet Başsavcısına sormak isteriz, Sayın Savcı bir ay önce bu soruşturma 15 gün içinde biter dediniz ama ama hâlâ ortada ne açılan bir dava ne de iddianame var... Lütfen sözlerinize sahip çıkın Sayın Savcı...

Sabahattin Önkibar