Yazının maksadı bundan ibarettir.

Anlamayanlara duyurulur.

*******

Türk Silahlı Kuvvetleri, yakın tarihinin en sıkıntılı dönemini yaşıyor.

27 Nisan Muhtırası'yla Türkiye ile ilgili fikirlerini beyan eden TSK, sürece müdahil olduğunu gösterdi.

Seçimlerden sonra da Genelkurmay Başkanı 27 Nisan Muhtırası'nın arkasında olduklarını söyledi.

Buraya kadar bir sorun yok.

Asker beklentisini açıklayıp, seçilecek Cumhurbaşkanı kim olursa olsun kendi bakış açısını belirtmiş ve hassasiyet bildirmiş olabilir.

Komedi, Gül’ün Cumhurbaşkanı olmasından sonra başladı.

Cumhurbaşkanım yerine Cumhurbaşkanı demek, selam vermemek gibi bir “gösteri” yapıldı.

Burada da sorun çok büyük değil.

Ancak 30 Ağustos törenlerinde olmayacak şeyler oldu. Bir gün önce “Cumhurbaşkanı” olan Gül, 30 Ağustos’ta terfi ederek “Cumhurbaşkanım” mevkiine yükseldi. Gösterişli selamlar verildi.

Bütün bunlar TSK’yı inanılmaz ölçüde yıpratan tavırlar oldu.

Çünkü Türk Silahlı Kuvvetleri, 2000 yıldan beri Dünyanın en büyük, en güçlü, en yenilmez ordularından biri olan Türk Silahlı Kuvvetleri “prensipleri” ve bu prensiplerdeki “tutarlılığı” ile ünlüydü.

İlk kez bir tutarsızlık sergilendi.

Rejimin geleceği ile ilgili kaygısı olanlarda birden bire “kime güveneceğiz” soru işareti oluştu, Silahlı Kuvvetler düşmanlığı yapan rövanşistlerde ise “İşte böyle yaptırırız” nidaları yükseldi.

Bu durumun Türk Silahlı Kuvvetleri'ni en azından moral olarak yıprattığı aşikâr.

Ve Türkiye’de yıpranması gereken en son kurum TSK.

Türk Silahlı Kuvvetleri bu yıpranmanın nedenini iyi ölçüp biçip, bunu ortadan kaldıracak adımı atmak zorunda.

Ne olursa olsun...