MUSTAFA MUTLU

Açık Çağrı

Sevilmiyorsunuz Sayın Bayım... Çünkü sevmiyorsunuz...
Gözlerinizde anlam bulmak mümkün değildi zaten; sözlerinizin de uzun zamandır içi boş...

Koruma ağı içindeki çiftlik balığı gibi yaşıyorsunuz... O kadar çaresiz ve tutsaksınız ki; çırpındıkça çevrenizdeki o ağı biraz daha fazla daraltıyorsunuz...

Ama... Gayet iyi biliyorsunuz; bu sizin seçiminizdi!

****
Eskiden ilginçtiniz belki...

Dayılanmanız, külhanbeyliğiniz, tek omzunuzu düşürerek yürümeniz; hoşuna gidiyordu mahallelinin...

Yüksek sesle attığınız nutuklarda, her kelimenin üzerine tek tek basarak konuşmanızla farklıydınız belki...

İçimizdendiniz, bizdendiniz, bizimdiniz...

Ve mahallenin burnu büyük eski ağabeylerinden o kadar farklıydınız ki...

***
Ekranda her boy gösterdiğinizde televizyonun karşısına geçip, “Yürü be koçum, kim tutar seni” diye bağırıyordu Şampiyon Kokoreç’in garsonu Mehmet...

Her okuduğunuz şiirde gözleri doluyordu Melahat teyzenin...
Ve her “Allah’ın izniyle” dediğinizde, “İnşallah” diye haykırıyordu milyonlarca kişiden oluşan dev bir koro...
***
Ama artık her gün; hem de birkaç kez çıktığınız televizyonda sizi görenler kanal değiştiriyor...

Değiştirmeyip izleyenlerin söylediklerini ise yazamam...

Ki, sizin de kulağınıza geliyordur nasılsa...

Yok; sakın yanlış anlamayın, “Seveniniz kalmadı” demiyorum, bu gerçeği inkâr olur...

Fatihli Yusuf var mesela; İsmailağa cemaatinden... Her gün tüm muhalif yazarlara sataşan mailler atmaya devam ediyor hâlâ!

Ama sevmeyenleriniz daha fazla artık...

Sevmeyenleriniz arasındaki “tahammül edemeyenler”in payını ise siz bile kestiremezsiniz!
***
Evet; sevilmiyorsunuz ve tahammül edilmiyorsunuz; çünkü sevmiyor ve tahammül etmiyorsunuz...

Esnafa, çiftçiye, işçiye tahammül etmiyorsunuz...

Diplomatları, öğretim üyelerini, öğretmenleri sevmiyorsunuz...

Askerleri, sivilleri, yargıçları, savcıları beğenmiyorsunuz...

Bu ülkenin en temel dayanağı olan yargı kurumlarına bile resmen savaş açtınız...

Laikliği; sizin dayattığınız şekilde algılamayan herkese mesafeli, hak aramak için sokağa çıkan herkese tepkilisiniz...

En küçük bir eleştiride betiniz benziniz atıyor ve ağzınıza geleni saydırıyorsunuz; yine tek omzunuzu düşürerek...
***
Tamam; bu sinirli haliniz herkesi korkutuyor; bu bir gerçek...

Ama diğer gerçek de bizim sizi “bizi korkutmanız” için seçip başımıza getirmediğimiz...

Dudaklarınızdan dökülen ender muhabbetli sözler; her daim din içerikli...

Ama biz; sizin bizi sadece insan olduğumuz için sevmenizi ve saymanızı istiyoruz...

Arap kardeşlere gösterdiğiniz sıcaklığın yarısını...

Bırakın yarısını onda birini bize gösterseniz; eriyeceğiz belki tereyağı gibi...

Ama yapmıyorsunuz...

Kasıyorsunuz, geriyorsunuz, azarlıyorsunuz, bağırıyorsunuz, hakaret ediyorsunuz, küçümsüyorsunuz...

İstiyorsunuz ki bu ülkedeki 72 milyon beyinden bir tek sizinki çalışsın...

Sadece sizin diliniz konuşsun...

Yalnızca sizin dedikleriniz doğru kabul edilsin ve itiraz edilmesin...
***
Ağzınızdan hoşgörü ve kardeşlik sözcüklerini düşürmüyorsunuz ama sadece size hoşgörü gösterilmesini, sadece sizin için kardeşlik duyguları beslenmesini istiyorsunuz...

Siz ise kimseyi hoş görmüyor ve kardeşçe bağrınıza basmıyorsunuz...

İtiyor, dışlıyor, ötekileştiriyorsunuz...

Kasılan, gerilen, azarlanan, hakaret edilen, küçümsenen insanların tahammül gücünün kalmadığını...

Yaydığınız sevgisizliğin bumerang gibi dönüp dolaşıp sizi hedef aldığını...

Yalnızlaştıkça artan öfkenizin, kontrol tanımaz bir şekilde kendinize yöneldiğini...

Fark etmiyorsunuz...
***
Yandaş medyanıza, yandaş akademisyenlerinize, yandaş yargınıza güvenmeyin boşuna...

Ne demek istediğimi anlamadıysanız; Meclis’teki bağımsızlar sırasında tek başına oturan Mesut Yılmaz’a bakın...

Unutmayın, sizin kadar olmasa da; o da gururluydu bir zamanlar, burnundan kıl aldırmazdı!

Onun da yandaş medyası, akademisyenleri, bürokratları vardı...

Hepsi çekip gitti; bugün sadece bir şoförü, bir de sekreteri kaldı!
***
Sizden bu ülkenin insanı, kuşu, kurdu, taşı, çöpü adına rica ediyorum:

Bu kayıkçı kavgasında, siz de biz de yorgun düştük...

Lütfen daha fazla zorlamayın... Elinizdeki hançeri kınına sokun...

Bölünmeyi, parçalanmayı, ayrışmayı derinleştirmeyin...

Bunun ötesi gerçekten tehlikeli...

Arap kardeşlerin hatırına; lütfen bu çağrıya kulak verin!

Yapacağınız da zor bir şey değil üstelik:
Sadece susun!

Göreceksiniz; her şey kendiliğinden yoluna girecek...
*****
Günün Sorusu

Dün sabah yine Hakkari’den gelen 10 şehit haberiyle sarsıldık.

Hükümet iyi niyetli “açılım” paketiyle bu sorunu çözebileceğine hâlâ inanıyor mu?