Fatma Bozkurt Topçu, yıllar önce yaşadıklarını Akşam Gazetesi'ne şöyle anlattı:

'Belediyede özel kalemde görevliydim. 1994 Mart seçimini Gökçek kazanınca ben ve 18 bayanın birimleri değiştirildi. Parkları suladık, seralarda çalıştık. Ağustosta işten çıkarıldık.   12 Eylül günü belediye meclisi toplantısında sesimizi duyurmak amacıyla Ulus'taki başkanlık binasına gittik. Gökçek henüz gelmemişti. İçeriye personel olmadığını düşündüğüm çoğunluğu sakallı bir grup girdi. Arkadaşlarımızı tartaklamaya başladılar; bunların görüntüleri var. Ayaklı kül tablaları ile saldırdılar. Refleks olarak geri çekile çekile pencereye kadar yaslandım.

YÜZÜNÜ GÖREMEDİM

Yüzünü göremediğim biri veya birileri tarafından pencere camından aşağı itildim. Hentbolcu da olduğum için refleksle pervaza tutundum. Hayatım bir film şeridi gibi akmaya başladı. Düşerken içimden, 'ne kadar uzun sürüyor, bitmek bilmiyor' duygusu geçti.

Yere düştükten sonra paçamı yukarı sıyırıp baktığımda ayak bileğim bana bir uçak kanadı gibi gelmişti. Bileğim iki yana fırlamıştı. Benden sonra iki arkadaş daha aynı boşluktan düştü. Onların önemli bir şeyi yoktu. Kalorifer kazan dairesine  yöneldik. Orada da aynı adamlar yolumuzu kesti. 'Özel kalem kimlik kartım' gösterip dışarı çıktık. Tanıdık kişeler vardı dışarıda, 'oh kurtulduk' diye düşündüm. Hastaneye götürdüler.

ALLAH'A HAVALE ETTİM

1999'dan itibaren yeniden Murat Karayalçın'la çalışmaya başladım. Beni atanlardan daha inançlı bir insanım. Onları Allah'a havale ediyorum. Şimdi seçim var, Ankaralıların nasıl bir zihniyete oy vereceklerini bilmelerini istiyorum.

5 ay tedavi gördüm

6 metrelik bir yükseklikten atmışlardı. Ayağımda tam üç yerden kırık vardı. Ameliyat geçirdim, sonra bir ameliyat daha. 5 ay tedavi gördüm. Psikolojim bozuldu, panik atak oldum. Tehditler aldım, tedavimle uğraştığım için hakkımı yeterince arayamadım. İşten çıkarılma, kötü niyet tazminatı alamadım. Ailem, eşim çok zor günler yaşadı. Şimdi üçüncü ameliyatı olmam gerekiyor ama doğrusu korkuyorum.'