Tartışmanın geldiği nokta ise Kuzey Irak’daki Kandil Dağı’nda bulunan PKK kamplarının ABD ya da Irak’daki yerel güçler tarafından dağıtılması, liderlerinin Türkiye’ye teslim edilmesi. Bunların yapılmaması halinde Türkiye Uluslar arası anlaşmalardan kaynaklanan hakkını kullanacak ve Kuzey Irak’a, uzun yıllar önce yaptığı gibi sınır ötesi askeri harekat gerçekleştirecek. ABD Elçisi Wilson, İsrail’in istediği ülkeye kendisine yönelik terör eylemlerini engellemek için saldırabileceğini ancak Türkiye’nin bunu yapamayacağını net ve bizim de anlayabileceğimiz bir dille açıkladı. Hem Kuzey Irak’taki Kürt yönetimi hem de ABD yönetimi biraz daha karmaşık bir dille de olsa Türkiye’nin sorunu “demokratik yolla” çözebileceğini bir kez daha dile getirdi. ABD’nin ilginç bir biçimde sorunun çözümü için uzun süredir önerdiği genel af, aynı zamanda Kuzey Irak yönetimi tarafından da Türkiye’ye sık sık öneriliyor. ABD’nin Kandil dağına operasyon yapmaya yanaşmasının gerekçesi, askeri ve bölgenin koşullarından kaynaklanan teknik konular. KDP ve KYB yönetiminin ise “Kürdün Kürde artık silah çekmeyeceği” ilkesi. Aslında neden belli. PKK’nın yıllardır ön cephesinde savaşmış isimleri artık Kuzey Irak’ta yerleşik hale gelmiş, hatta bölgesel yönetimde de bir yerlere gelmiş isimler. Yani KDP ve KYB için bu isimler artık bir tür taban haline gelmiş. Bunları bir kenara bırakarak PKK üzerine askeri güç göndermeleri mümkün değil. PKK’nın bölgedeki her türlü faaliyetlerinde rahat davranmasının nedeni de bu. Kuzey Irak yönetimi PKK’nın dağ kadrosunu kendi yönetimi içine çekerek en azından Türkiye ile kendi arasında sorun yaratmayacak noktaya getirmeye çalışıyor. Bunda da nisbeten başarılı olmuş görünüyor. Çünkü Kandil Dağı’nda öyle abartıldığı kadar bir güç yok. Türkiye Kürtlerinin sayısı da hayli az. ABD açısından PKK bulunduğu yerde çok önemli. ABD’nin savaşmaya kolay kolay cesaret edemeyeceği İran ordusu ile PKK savaşıyor. İran’daki Kürt sorunun kaşıyan ve büyüten  PKK, aynı projeyi Azeriler için yoğun bir propaganda biçiminde yapan ABD için en azından İran projesi nedeniyle hayli önemli. Böylesine önem verdiği bir projenin asli unsurlarından birisi olan PKK’yı terör listesine alsa bile ABD bu konuda harekete geçmez. Yani Kuzey Irak’taki PKK varlığına Kuzey Irak’Taki Kürt yönetimi de ABD de kısa vadede müdahale edecek gözükmüyor. Türkiye’nin mevcut konjonktürde bölgeye bir sınır ötesi operasyon yapması da hayal. Çünkü, Kuzey Irak yönetimi Saddam dönemindeki yönetim değil. Silahlı düzenli ordulara sahip ve egemenlik alanını belirlemiş, bunu bir tür onur meselesi haline getirecek bir yönetim. (İran’ın Kandil’i bombalamasına bölge yönetiminin sadece tepki göstererek eleştirmesi yanıltıcı olmasın, Kandil hemen İran sınırında)Bu arada Türkiye’nin Irak’a asker göndermemesini halen PKK meselesinin büyümesine bağlayanların var olduğu da ortaya çıkıyor. Bu düşünce sahipleri Türkiye’nin asker göndermesi halinde Türk askerinin Kuzey Irak’ta yerleşik hale geleceğini sanıyorlar. Ama bu asla doğru değildi.  Peşmergeler Türk askerini bölgelerinde istemiyordu ve ABD onların istediğini yapacak, Türk askerini en sıcak çatışmaların olduğu yerde konuşlandıracaktı. Kabul edilen ikinci tezkereyi bu anlamda hatırlamakta yarar var. Peki Kürt sorunu ne olacak bu koşullar altında? Çözülmeyecek mi? Bu çok zor. Geçtiğimiz günlerde gazeteleri iki ayrı düğün haberi süsledi. Hakkari’deki Pinyanişi aşiretinin düğününde geline 20 kilo altın takılmış. Aşiretin reisi bağımsız milletvekili seçilip AK Parti’ye katılan, eski ANAP ve DYP’li Mustafa Zeydan. Aynı zamanda korucu başı olan Zeydan’ın ailesinden önemli isimlerin PKK’nın üst yönetimin görev aldığı da biliniyor. Aynı gün Batman’da da bir düğünde Celbekler ailesinin düğününde de geline 10 kilo altın takılmış. Ankara’nın İstanbul’un en lüks semtlerinin sakinleri altlarındaki lüks arabalarla bu bölgelerin insanları. Türkiye’nin en fakir, üniversite sınavlarında en başarısız iki ilindeki iki düğün üzerinde tartışmayı gerektirir türden. Hakkari Devlet hastanesine doktor tayin edilemiyor. Son olarak göreve giden doktor 5 gün sonra istifa etmiş. Doktorun adı Ruken. Muhtemelen bölgenin insanı. Son 7 gün içinde bölgedeki çatışmalarda şehit düşen askerlerin evlerine düşen acı yansıdı gazetelere. Hepsi fakir ailelerin çocukları. Hepsi yoksul. Yani bir anlamda potansiyel toplumsal muhalefetin asli unsurları. Yasal zorunluluk nedeniyle, zorunluluk olmasına karşın geleneklerden gelen bir coşku ile gittikleri asker ocağından bir daha baba ocaklarına dönememişler. Bu tablonun yarattığı yerde haklı haksızın tayini hiç de zor değil. Ama öte yandan sadece Özgür Gündem Gazetesi’nde yayınlanan bir fotoğraf karesi vardı. Yakalanan bir PKK’lının önce canlı sonra ölü fotoğrafının yer aldığı. Geçtiğimiz günlerde 10 yıl önce 10 kişinin kafalarına demir çubuklarla vurularak öldürüldükleri Diyarbakır Cezaevi olaylarının karar duruşması vardı. Karar göre olayda aşırı güç kullanılmıştı. Başbakan Erdoğan Diyarbakır gezisinde hiçbir siyasal iktidarın almayacağı bir risk aldı, sorunu adı ile çağırdı ve geçmişte yapılan yanlışları yüksek sesle dile getirdi. Bu sözler ortada  kaldı. Çünkü bu sözlerin arkasını takip edecek siyasi bir yapı, organizasyon yoktu. Ardından Şemdinli’de patlayan bombalar, sorunun çözülmesini kendi varlığı için tehlike sayan PKK’nın patlattığı mayınlar devreye girdi. İşte sorun bu. ABD’nin bile çözemeyeceği kadar karmaşık…

Kaynak: (Sedat Bozkurt/ The New Anatolian )