Bugün pazar... Büyük bir olasılıkla hava kötü, dışarı çıkamadınız...

Fırsat bu fırsat; gelin bir “toplumsal özeleştiri” yapalım!

Yaşadığımız felaketlerin, siyasi ve toplumsal krizlerin, bitip tükenmek bilmeyen kavgaların elbette birçok nedeni var.

Eğitimsizlik, az gelişmişlik, feodal yaşam biçiminden kopamama, din faktörü başta gelenler...

Ama bana göre; tüm kavgalarımızın, anlaşmazlıklarımızın, krizlerimizin kökeninde bu “toplumsal etkenler”den daha önce, “insani nedenler” yatıyor...

Sıralayalım:

DÜRÜST DEĞİLİZ!

Biliyorum, “Pat” diye oldu ama; ne yazık ki gerçek bu!

Köyde yaşayanımız da aynı, Ankara’da politika üretenimiz de...

“Doğru”larımız hep “çıkarımız”a göre değişiyor!

Çıkın sokağa, tek tek mikrofon uzatın... Yeşili, çevreyi, doğayı sevmeyen bir kişi bulamazsınız!

Peki; konut arazisi açmak için bu ülkenin ormanlarını kim yakıyor?

Uzaylılar...

Ankara’da da durum aynı:

Bugün neyi tartışıyoruz?

Kürt açılımını...

İktidar partisi açılımdan yana, muhalefet topyekûn karşı...

Herkes kendi görüşünün o kadar fazla arkasında ki; neredeyse ortadan ikiye bölündük...

Peki:

Diyelim ki; bugünün iktidar partisi muhalefette, ana muhalefet partisi de iktidarda olsa ne olacaktı?

Basit: CHP, bugünkü Kürt açılımının benzerini önümüze koyacak, ana muhalefet partisi AKP de, “Olmaaazzz. Bu vatana ihanettirrrr” diye kükreyecekti...

Sakın, “Abartıyorsun” demeyin...

O zaman size, bugünkü Avrupa Birliği dostu AKP’lilerin, Refah Partisi’nin çatısı altındayken söyledikleri sözleri anımsatırım... AB için, “Hıristiyan Kulübü” tanımını ilk kullananlar onlar değil miydi?

Kısacası; sıradan vatandaşımızın da, siyasetçimizin de, bürokratımızın da, futbolcumuzun da, aydınımızın da, yazarımızın da, yazmayanımızın da en büyük sorunu “omurgasızlık...”

Düşüncelerimiz, dünyaya bakışımız ve yorumlayışımız; bulunduğumuz yere göre değişiyor...

Doğrularımız, kendi çıkarlarımıza göre başkalaşıyor...

Dün “Helal olsun” dediğimizi, bugün yuhalayabiliyoruz.

Tek ilkemiz var:

Cukkayı doldurmak, güçlü olmak; gerisi fasa fiso!

KORKAĞIZ!

İkinci en önemli insani özelliğimiz ise korkak olmamız...

Başımıza bela gelmeyeceğinden eminsek, arkamızı sağlam duvarlara dayamışsak; sorun yok...

O zaman duygularımızı, düşüncelerimizi ifade ederken aslanız!

Gücümüzü kalabalıklardan alırız.

Ama yalnızlaştığımızı hissettiğimizde, hemen dönüveririz...

“Demokrat” ayaklarına yatıp, tavır değiştiririz...

Çünkü aç kalmaktan, güçsüzleşmekten, ciddiye alınmamaktan, mahkemelerde sürünmekten, hapishanelerde çürümekten korkarız!

KİMİ ZAMAN DA KALLEŞİZ!

En acısı da bu:

Bizim kadar çifte standartlı olup, yalan söylemeyi başaramayanları, bizim gibi korkup, saf değiştirmeyenleri...

Hemen satarız!

Kılıfımız da hazırdır:

Onları, “güne ayak uyduramamakla, dinozorlaşmakla” suçlarız...

Düne kadar aynı “doğru”ları paylaştığımız insanlara o kadar düşmanlaşırız ki; onları yok etmek için en özel bilgileri bile kullanırız!