Tehlikeli cepheleşme

Gezi Parkı’ndaki gençler, neden ‘demokrasi dışı’na çıksınlar?!
Tersine, o parkta kızlı erkekli, üniversiteli gençler, yaşam tarzlarına müdahaleye, baskıya, muhafazakâr dayatmacılığa karşı çıktılar. Yeşile sahip çıktılar. Taksim’deki çadırları polis araçlarıyla, iş makineleriyle ezip geçenler o çocukların ‘ütopya’larını da yıkmaya çalıştılar.
Ancak kendini devletin ‘sistemi’nin yerine koyan tüm siyasi güçler gibi bugünkü iktidar da o ‘devrimci ruhu’ yok edemez.
Türkiye bu tecrübeyi 1970’lerde ‘Milliyetçi Cephe’ hükümetleri döneminde yaşamıştı.
Ardından, 12 Mart’ta, 12 Eylül’de bu fatura sağcısıyla, solcusuyla o gençliğe çıkarıldı.
2010’lı yılların Türkiye’sinde şimdi kırk yıl önceye dönemeyiz.
Yeni anayasa diyenler, Kürt sorununun barışçı, demokratik çözümü için destek bekleyenler bu dayatmacı, otoriter,  baskıcı rejimi ‘demokrasi’ olarak savunamazlar. Nitekim AB, AP ve ABD gibi, bugüne dek Erdoğan liderliğini destekleyen ülkeler ve kuruluşlar büyük ‘düş kırıklığı’ yaşıyor olmalılar. Türkiye’nin Putin’in Rusya’sına benzemesini hüzünle seyrediyor olmalılar!
Gezi Parkı bu anlamda yeni bir altüst oluşun adıdır.
Umarız gerilim daha fazla artmaz.
Demokrasiden sapmayız. Milliyet olarak, hafta boyunca Gezi Parkı’nın nabzını tuttuk.
Gençlerin sesini duyurduk. Meslek büyüklerimiz şöyle derdi: “Gazeteci olunmaz, doğulur.” Bu özdeyişe Gezi’den sonra şunu da ekleyelim: “Gaz yemeden gazeteci olunmaz.”
Saygılarımla...