Ne duyarsa inanıyor? Daha doğrusu inanmak istediklerine inanıyor... İrticayla Mücadele Belgesi’nin fotokopisine inanmış, ağır yazılar döşenmişti... Islak imzaya da hemen inandı... Bu arada meçhul subayın ihbar mektuplarına da satırı satırına inanıyor, kesinliğinden katiyen kuşku duymadan TSK’ya atıp tutuyor...
Adli Tıp kararı üzerine mahkeme Albay Dursun Çiçek’i tutuklayınca “Adalet yerini buldu” diye yazmıştı... İkinci gün mahkeme Çiçek’i serbest bırakınca bu defa mahkemeye ateş püskürdü. TSK’ya yürütülen psikolojik savaşın emireri aynı zamanda.
Şimdi onun hiç ilgilenmeyeceği bir konuya gelelim...
Adli Tıp’ın “Albay Çiçek’e aittir” dediği “ıslak imza” gerçekten Albay’a mı ait?
Bu konuda kuşkular var...
Askeri Savcılık “ıslak imza”yı yeniden incelemek için Ergekenon savcılığından istiyor.
Ergenekon savcılığı üst üste 4 kez istenmesine rağmen ıslak imzalı belgeyi göndermiyor.
Göndermesi zorunlu mu?
Profesör Ali Ulusoy Akşam gazetesinde konuyu değerlendiriyor:
- Aslında zorunlu. Çünkü Askeri Ceza Kanunu, askerlerin askeri mahalde işledikleri her türlü suça askeri yargının bakmasını öngörüyor...
Ne var ki bu ufak tefek ayrıntılar! sayın profesörü pek ilgilendirmiyor. Gerçeğin bir başka türlü olması ihtimali onu çok sıkıyor...
Melih Aşık Açık Pencere