GAZETECİLİK yaşamımda hiçbir şeyden korkmadım. Beni ürküten bir tek şey vardı: İftira. Öyle bir çamur yersiniz ki, eliniz kolunuz bağlanır. Atılan iftiranın yalan olduğunu kanıtlayamazsınız. Örnek vereyim. Varsayalım herhangi bir kimse, örneğin bir manken, popçu, magazinci günün birinde medyada öttü:

‘İsmini vermek istemiyorum ama çok bilinen bir gazeteci günün birinde bana açıkça sarkıntılık etti, tacizde bulundu. Elinden zor kurtuldum ve kendisine hiç yakıştıramadım.’

Söyleşiyi yapan kişi hadiseyi renklendirmek için o gazetecinin kim olduğunu ısrarla soruyor. Yanıt şöyle:

‘Hayır ısrar etmeyin, ismini kesinlikle veremem. Ancak kendisi sakallı, mavi gözlü, ülkemizin en çok okunan gazetesinin 5. sayfasında köşe yazarı.’

Buyurun cenaze namazına! Ya da şöyle diyebilir:

‘O kişiyi gazetede ziyaret etmiştim. Bir ara tuvalete gittiğimde çantamdaki 10 milyar parayı ve kredi kartlarımı almış olduğunu dışarı çıkınca anladım.’

Yine buyurun cenaze namazına! Hatta herhangi biri şunu bile söyleyebilir:

‘Kendisine önemli belgeler götürmüştüm. Bunları yazmak için benden büyük miktarda para istedi.’

Böyle bir olay yaşadığınızı düşünün. Ne yapacaksınız? Bu söylenenlerin yalan ve iftira olduğunu nasıl kanıtlayacaksınız? Karşı taraf bir magazin söyleşisinde veya başka bir medya ortamında size çamurunu atmış, işi bitirmiş. Kendinizi nasıl savunacaksınız?

Lekeyi ister istemez yemiş olmayacak mısınız?

Gazetecilikte yüzlerce olayın, pisliğin, yolsuzluğun üzerine gittim. Hep egemenlerle boğuştum.

Allah’a binlerce şükürler olsun ki, bugüne kadar böyle bir yalanla yüz yüze gelmedim, iftiraya uğramadım. Ama açıkça söylüyorum, böyle bir tuzak kurulmasından da hep ürktüm... Çünkü atılan çamura pek çok insan belki inanmazdı da, çamur ister istemez iz bırakırdı.

* * *

Yukarıda söz ettiğim varsayımlar sadece gazeteciler için değil, bütün mesleklerde üst düzeye ulaşmış insanlar için geçerlidir.

Deniz Baykal olayı bunun en son örneği. Erkekten dönen bir kadın şarkıcı bir magazin programında ortaya çıkıp bazı iddialar ortaya atıyor. Programda isim vermiyor ama yayın öncesinde ve sonrasında bu ismi çevresine söylüyor. İsim hızla yayılıyor.

Kendisi 1980’li yıllarda kadın kimliği ile yeniden sahneye çıkmak istemiş ve bu amaçla bir siyasetçiye başvuruda bulunmuştur. Bu siyasetçi, o yıllarda yasaklı olan, yani hiçbir alanda sözü geçmeyen Deniz Baykal’dır.

Baykal o sırada ne iş yapıyordu? Onu hangi nedenle aramış? Ne istemiş? Ne konuşmuşlar? Hiçbir şey belli değil. Hanımefendi fazlasını söylemiyor.

Baykal ise o dönemde ikisi arasında iki dakikalık bir telefon konuşması olduğunu Ertuğrul Özkök’e anlatıyor. Hanımefendi aramış, Baykal hukuk yoluna başvurmasını önermiş.

Hanımefendi Baykal’ı niçin aramış? Baykal o sırada avukatlık mı yapıyor? Eğer öyleyse, hatta bu işi için para pazarlığı bile yapıldıysa, bundan daha normal bir şey olamaz. Bir avukat, bu olayda hanımefendiyi savunmak için elbette para isteyecektir.

Hanımefendi ‘Beni kurtarmak için servet istedi’ diyor. Serveti niçin istediğini söylemiyor. Kim kimi aramış, Baykal kendisinden ne istemiş, belirtmiyor. Belli ki vur-kaç taktiği uyguluyor. Sözlerinin tamamı havada kalıyor.

Bunlar işin kolay ve ucuz yollarıdır. Ekrandaki sıradan bir magazin söyleşisi böylece bütün Türkiye’yi etkilemiş oldu. Baykal karşıtı CHP milletvekilleri bile harekete geçti!

Deniz Baykal’ı ‘CHP genel başkanı’ kimliği ile tutmam. Kendisini yetersiz bulurum, yanlışlarını sık sık eleştiririm. Ancak böyle belirsiz, ipe sapa gelmez bir olayda arkasındayım ve iddialar kanıtlanmadığı sürece destek veriyorum. Bir siyasi parti genel başkanı dahil herhangi bir kimsenin böyle kanıtsız, belgesiz yöntemlerle yıpratılmak istenmesine karşı çıkıyorum. Bence Baykal’ın bu olaydaki tek hatası, sözü edilen kişinin kendisi olduğunu biliyordu ve günlerce sessiz kalmayı yeğledi. Ok yaydan çıkınca konuştu. Beklemekle yanlış yaptı.

Yaklaşık 20 yıl önce olduğu iddia edilen bir olayın bugün gündeme getirilmesi epeyce tuhaftır, anlaşılması mümkün değildir. Hiç kimse unutmasın, yalan ve iftira atılması herkes için geçerlidir.

Yalan ve iftiranın kime, ne zaman, nasıl ve nereden çarpacağı hiç belli olmaz. Bugün başkalarına atılan iftiradan medet umanlar, yarın aynı şeyi kendileri yaşayınca gerçeği anlar ama iş işten geçmiş olur.