GÜNGÖR MENGİ

Anketler işsizlik korkusunun, doğrudan ölüm korkusu demek olan terörü bile geride bıraktığını gösteriyor.

Boşuna değil.. Türkiye 2001 krizine yakalandığında tüketici kesimin borç toplamı 12 milyar YTL düzeyinde bir rakamdı.

O borçları ödeme zorluklarının doğurduğu acıları hatırlamak bugünkü krizi daha ürkütücü hale getiriyor.

Çünkü tüketici kredileri ile kredi kartları borçlarının oluşturduğu risk yedi yıl önceki rakamın 11 katı büyüklüğüne ulaşmıştır.

İşte bu borçlarının yarattığı psikolojik etkiler insanları hiç alış veriş yapmadan mağaza gezen korku heykellerine benzetmiş haldedir.

Bu reaksiyonun ekonomiye yansıması üretim daralması, onun sonucu da işten çıkarmalar olmaktadır.

Dün açıklanan veriler, işsizliğin arttığını gösteriyor. Üstelik bu rakamlar, küresel krizin kıyılarımıza henüz vurmadığı bir döneme geçen Ağustos ayına aittir.

Genç nüfustaki (15-24 yaş) işsizlik oranı kentlerde yüzde 22.6’ya çıkmıştır. Bu neredeyse her dört gençten birinin işsiz, aç, umutsuz ve tabii öfke içinde olduğunu gösteriyor.

Krize özel tutum...

Büyük kentleri deprem fayları üstünde yaşamaktan daha tehlikeli hale getiren bu tablonun, kriz derinleştikçe maliyeti de artacaktır.

İktidar popülist siyasetlere hiç değilse şu dönemde ara vermek ve ülke kaynaklarını oy avcılığı uğruna saçıp savurmamak mecburiyetindedir.

Çünkü işsizlik felâketi şu an Ağustos ayından daha ileri boyutlara dayanmıştır.

Bir çok işyeri, gürültüyü önleyecek tedbirler eşliğinde işçi çıkarıyor. Aksi halde borçlu olduğu bankanın bu durumu sıkıntıya girdiğine işaret sayacağından ve “Ya kredini kapat ya da teminatları arttır” diye baskı yapacağından korkuyor.

Başbakan krize hiç değilse bu aşamadan sonra “dünyanın kaderine hükmeden 20 büyük ekonominin liderinden biri” olma sorumluluğu ile yaklaşmalıdır.

Pişmanlık duymalı

Tayyip Erdoğan ümmeti büyütmeye çalışan dini lider gibi değil de vatandaşına güvenli bir gelecek hazırlamakla yükümlü bir devlet adamı gibi davransaydı herhalde halka “en az üç çocuk” çağrısı yapmaz, oy toplamak için gıda torbalarına ve kömür çuvallarına yatırdığı paralarla istihdam yaratmaya çalışırdı.

Çünkü bu çağda sosyal devlet olmanın en onurlu yolu istihdam yaratmak, vatandaşı güvenli bir işe sahip kılmaktır. Sadakaya muhtaç edip sömürmek haysiyet cinayetidir.

İktidar İşsizlik Sigorta Fonu’ndan GAP illerinde kullanmak üzere 2008 ve 2009 yılları için 3,5 milyar YTL kaynak aktaracak. Bu paranın istihdam yaratmak için kullanıldığını kim denetleyecek peki?

İşsizlik için ayrılmış paraların seçimde Güneydoğu belediyelerini kazanmak amacıyla eski usul kullanılması, işsizlerin umudunu öldürmek, kul hakkına el uzatmaktır. Suçtur...

Ayrıca Deniz Feneri yolsuzluğunu bile aşan cehennemlik bir günahtır!..