Türk siyasetinin en önemli tıkanma noktalarından birisi, siyasetin sadece Parlamento çatısı altında yapılıyor olması. Tüm siyasi konular Parlamento çatısı altında tartışılır ve siyasi partiler propagandalarını sürekli Parlamentodaki kürsüler aracığıyla yaparlar. Bu nedenle Parlamento zemini siyasi partiler için çok önemlidir. Bunun en somut göstergesi Mehmet Ağar’dır, Ağar, bağımsız aday olarak Elazığ’dan seçildi ve baraj altı kalan Doğru Yol Partisi’ne (DYP) hiç beklemediği bir anda genel başkan oldu. Ağar’ın bu süreçteki tek avantajı Parlamentoya girmiş olmasıydı.Bu kadar kıymetli olan Parlamento zemininde yer almak da çok kolay değil. Yüzde 10’luk ülke barajı siyasi partilerin önündeki en büyük engel. Anayasa’da tanımlanan “yönetimde istikrar, temsilde adalet” kavramının takıldığı yer de burası. Yönetimdeki istikrar ile temsilde adalet bir türlü gerçekleşmiyor. Son genel seçimlerde sonuçlara göre her iki seçmenden sadece birisinin tercihi Parlamentoda bu gün temsil ediliyor. Ülke barajından en çok şikâyet eden parti, etnik kimlik üzerinden siyaset yapan Demokratik Toplum partisi (DTP).  Ülke genelinde aldıkları yüzde 5-6’lık oy oranlarının yanı sıra Güneydoğu Anadolu’da aldıkları yüzde 50’lere varan oy oranlarına rağmen Parlamentoda temsil edilmemeleri sıkıntı yaratıyor. Örneğin Hakkari. Son genel seçimlere DEHAP adıyla katılan DTP’nin aldığı oy 33 binken, yüzdesi de 45’di. Buna karşın CHP 6 bin, AK Parti ise 5 bin oy ile milletvekili çıkarmayı başardı. Bağımsız adayın aldığı oy ise 17 bindi. Türkiye’deki seçim barajının yüksekliği AB raporlarına kadar yansımış vaziyette. AB’nin taleplerinden birisi de ülke barajının düşürülmesi. Bununla eş zamanlı olarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) de ülkedeki seçim barajının yüksekliğiyle ilgili bir dosyayı inceliyor. Yani Türkiye’nin önüne seçim barajının düşürülmesi bir biçimde gelecek ve baraj makul bir düzeye indirilecek. Bunun bir yıl kadar kalan genel seçimler için gerçekleşmeyeceği ortada.

Seçimlerle ilgili tablo böyle olunca DTP içinde de ciddi bir biçimde bağımsız adaylık tartışması yaşanıyor. Bölgede iyi organize olmaları halinde 30’a yakın bağımsız milletvekili çıkarmaları mümkün gözüküyor. Sadece bölgede mi? Mersin’de Adana’da hatta İstanbul’da bağımsız milletvekili seçtirebilecekler. DTP’nin bu yöntemle Parlamento’ya girmelerinin yaratacağı gerilime de dikkat çekmek lazım. Bu proje ilk dillendirildiği zaman hükümet cephesinden hemen karşı atak geldi. Bağımsız adaylık için de bir baraj konulabilirdi. Bu tartışmalar halen DTP içinde bile bitmiş değil. Mevcut yönetim ısrarla bağımsız adaylık modelini savunurken, taban ve onu etkilediği bilinen PKK’nın dağ kadroları parti olarak seçimlere girilmesinden yana. Onların amacı, Kürtlerin oylarını blok olarak korumak. Ve parlamento zemininde temsil edilmeyen Kürtlerin tek temsilcilerinin kendileri olduğu iddiasını sürdürmek.

DTP merkezli bağımsız adaylık modelleri tartışılırken gündeme Sosyal Demokrat Halk Partisi (SHP) ve yeni bir siyasi oluşum için zemin yoklayan Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK) öncülüğünde başlatılan süreç geldi. Demokratik Sol Parti’yi (DSP) de sürece dahil ederek sosyal demokratların bağımsız aday olarak seçimlere katılması düşüncesi tartışmaya açıldı. Buna göre yerel ölçekteki güçlü isimler bağımsız aday gösterilecekti. Örneğin, Samsun’da Murat Karayalçın; Mersin’de Fikri Sağlar, Gaziantep’de Celal Doğan, Denizli’de Adnan Keskin gibi. Bu projenin öncelikli hedefi bağımsız milletvekili seçilmekten daha çok Cumhuriyet halk Partisi’nin (CHP) oylardaki bölünme nedeniyle baraj altında kalması.

Son olarak bağımsız adaylık uygulamasına 9’uncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in desteğini almış gözüken Mesut Yılmaz’ın başlattığı merkez hareketi katıldı. Seçimlere kadar kurumsallaşmış bir siyasi partinin oluşturulmaması halinde bağımsız adaylıklar gündeme gelecek. Yılmaz Rize’den belik Demirel de Isparta’dan bağımsız aday olacak.

Hükümet temsilde adalet için Türkiye milletvekilliğini gündeme getirmeye hazırlanıyor. Böylece yüzde bir oy alan partinin bile en azından bir temsilcisi parlamento çatısı altında temsil edilebilecek. Bu da en azından yönetimde istikrarı bir süre daha korumak için iyi bir yöntem