Kurthan Fişek hocamızı alkışlarla son yolcuğuna uğurladık. Kurthan Hoca, yaşamında olduğu gibi Kocatepe Camii’nde düzenlenen cenaze töreninde de dostlarını, meslektaşlarını ve öğrencilerini güldürmeyi başararak tüm sevenlerinin kalplerinde silinmeyecek bir iz bıraktı.
 
Kurthan Hoca ile Sabah Gazetesi’nin Hilton Otel’in karşısındaki büroda çalışırken tanışmıştım. Bu sevgi dolu, küfürbaz ve bir o kadar da nazik olan insanı çok sevmiştim. Ona olan sevgim hiç eksilmedi, hep arttı.
 
Kurthan Hoca, Spor Yönetimi hocasıydı. Ama o, her şeyden önce adam gibi adamdı. Sözünün arkasında duran, Türkçeyi son derece güzel kullanan, bir espri fabrikası gibi yaratıcıydı. Yaptığı espriler tam anlamıyla cuk otururdu. Kahkahalarla gülerdik. Onun çaycıyı çağırırken, Eşoğlu Eşek çay getir” diye seslenişi, hala kulaklarımda. Küfretmek bir insana böyle mi yakışır? Onun ağzına gerçekten çok yakışıyordu. Ama, kalbi son derece yumuşak ve temizdi.
 
Sabah’ın Ankara Bürosu’nda “Cep Herkülü” Naim Süleymanoğlu’nun olimpiyat rekorlarını üst üste kırdığı yarışmayı onunla birlikte seyretmiştik. Naim’in kırdığı son rekordan sonra coşkuyla ayağa fırlamış, içten ve sunturlu nasıl küfür savurmuştu! Sevgisini de kızgınlığını da çarpıcı biçimde sergilerdi. 
 
Sabah’ın o yıllarda Ankara Haber Müdürlüğü’nü yapan Süha Örtülü’nün anlattığı güzel bir anı vardı. Birlikte at yarışı için kupon dolduruyorlardı. İlk ayağı hep tek geçiyorlardı. Süha, “Hocam, şu ilk ayağı tek geçiyoruz. İlk koşuda yatıyoruz. Şu ilk ayağı kapatalım” demiş, Kurthan Hoca,   “ Tamam, anladım, sen biliyorsun. Peki at biliyor mu?” karşılığını vermişti. Bir kahkaha fırtınası yaşanmıştı.
 
Hani her güzelin bir kusuru vardır derler ya, Kurthan Hoca’nın da kusuru içkiyi fazla sevmesiydi. Yerine göre bazen bira, bazen votka ile başladığı günü rakı ile sonlandırdığı olurdu.
Çay istediğinde o çayın içinde alkolün olduğunu bilen bilirdi.
 
Bir gün onunla sohbet ederken, “Hocam, yanlış anlama da, senin karaciğerin ne alemde?” diye sormuştum. “Sana şaka gibi gelecek, ama, karaciğerimde hiçbir sorunum yok” karşılığını vermişti.
 
Kurthan Hoca, ciğerinden gitti. Bu karaciğer değildi, ama yıllardır içtiği sigaraya artık dayanamayan akciğeri iflas etmişti.
 
Onu Kocatepe’den alkışlarla uğurladık. Cenazesine katılanlar onun çok sevildiğinin göstergesiydi. Tanıdıkları ve dostları, onunla yaşadıkları anıları tazelediler. Cenazede, gülümseyen yüzlerin sayısı hiç de az değildi. Yaşamında insanları ince nükteleri ve esprileri ile güldüren “Sıfırcı Hoca” cenazesinde de bunu başardı.
 
Senin aydınlığını hiç unutmayacağız Hocam. Hep kalbimizde yaşayacaksın.