Kişisel gelişmeye devam edelim hep beraber.. Börekler açalım, yalancı baharlar ile kan kusalım. Evet

kişisel gelişmeye hep birlikte devam edelim. Ne kadar kişiselleşirsek o kadar bireysel, o kadar kişilikli kişiliksizler olmaya devam edelim.

Kişiselleşmeye devam..

Küreselleşmeye devam.

Kusabildiğimiz kadar kan kusmaya ruhsal gelişimimiz içinde devam.

Ruh acıkmaz, ruh üşümez, ruh hissetmez, ruh bölünmez...

Hiçbirşey...

Peki ya herşey; hiçbirşey bu denli güzel iken, nasıl çirkin kalabiliyor ey kamili insan? Sesin boşluğu

dövüyor... Rüzgar çığlıklar içinde esiyor.. Deniz kıyılarına ölü balıkları vurduğu zamanı devirdi artık

kıyılarına çocuklarını vuruyor...! deniz vay ki vay can içinde, can veriyor...

Herşey hiçbirşey ise.. Ve hiçbirşey herşey ise...

Ruhum parçalanırcasına kimin hoyratlığında hırpalanıyor..

Denizin içinde bir çocuk.. Kucağında deniz ölü bir çocuk bedenini taşıyor... dört koldan tuttulan o

tahtalara yürek sığmaz oldu, kanıyor...

Şimdi yüzleştiğin yüz, kimin?

Tahtın tahtadan, sahte tanrıların tapınağında kişisel değil kitlesel bir kıyım bu görmezden geldiğin...

İnsanlık ölüyor...

İnsanlar doğar, yaşar ve  ölür...! İnsanlık öldü mü? Kalan kim oluyor?

Hiçbirşey...

Be hey insan; var olmaya geldiğin dünyada, herşey olmak var iken.. Ve bir güzellikten doğmak,

yaşamak, ölmek var iken yetmedi mi kusturduğun kan!

Arınmak doğumda üzerimize sıçrayan kandan ve bir nefese büyümek dururken, boğuluyor çocuklar

denizin kollarında... Uyan! Utan! Hiçbirşey yapmadan izlediğin seyirlik yalan dünya herşeyi yok

etmeden uyan...!

Herşey kayıyor artık ellerimizden..

Ruh bölünmez ki birleşsin...

Farket ve uyan!

Parçalamaya çalıştığın benliğin bir kabusun içinde kan revan...

Uyan!

Utanıyorum insanlığımdan!

Utanıyorum yüzsüzleşen bu dünyadan!

Yetmedi mi? İzlediğin...

Seyreylediğim dünya benim...

Dünyam, 

Rüyam,

Kan revan....

Göçebe

Ruhum

Dayan...!

[email protected]