RUHAT MENGİ

Yıl 2003... Meclis’te savcılığın takibat istediği ve bu isteği TBMM’ye ilettiği, milletvekilleriyle ilgili 107 suç iddiası dosyası olduğu açıklanıyor. Bunlar arasında CHP ile ilgili dosyalar da var. Ama CHP Meclis’te üçte iki çoğunluğa sahip AKP iktidarına “Haydi biz de yargılanalım. Karar verin, bırakın yargıcın savcının karşısına çıkalım, çıkmayan namerttir” diyor. AKP yine bunu duymamış gibi, seçim öncesi verdiği “dokunulmazlığı sınırlandırma” sözünü de hatırlamıyor gibi yapıyor, es geçiyor.

Yıllar dev siyasi yolsuzluk haberleriyle ve sık sık “dokunulmazlıklar kaldırılsın” talepleri, tepkileriyle geçerken CHP Konya Milletvekili Atilla Kart kendisiyle ilgili ortaya atılan bir iddiadan yargılanmak istediğini söylüyor, “dokunulmazlığım kaldırılsın” diyor. Bunu başaramayınca AİHM’ye aynı taleple başvuruyor. Ve ne oluyor? AKP inanılmaz şekilde “CHP’li Atilla Kart’ın dokunulmazlığının kaldırılmaması için çalışsınlar diye” Strasburg’daki duruşmaya bir bürokratlar grubu (Dışişleri, Meclis Başkanlığı ile Adalet Bakanlığı uzmanları) gönderiyor ve “AİHM ulusal parlamentoların iradesine müdahale edemez” dedirtiyor.

Peki şimdi “askerlerin sivil yargıda yargılanmasını sağlayacak yasa”nın Cumhurbaşkanı Gül tarafından onaylanmasını; “ağır suçlarda askerlerin dokunulmazlığını kaldıracak devrim niteliğinde yasa” veya “demokrasi için büyük bir adım” olarak sürmanşet veren gazetelere ve köşe yazarlarına sormaz mısınız; “Madem ki askerlerin dokunulmazlığını kaldıracak yasa devrim niteliğindedir, madem ki demokrasi için büyük adımdır neden aynı devrimi milletvekili dokunulmazlığının sınırlandırılması için de istemiyorsunuz” diye... “Neden onların yargıdan kaçması sizi hiç rahatsız etmiyor” diye...

İktidarın her eylemini kayıtsız şartsız destekleyen (onlara ait veya taraf) gazetelerde neden hiç bu konuda veya dokunulmaz Deniz Feneri soygunu ve dokunulmaz RTÜK Başkanı (hatta dokunulmaz çocuk tecavüzcüsü) konusunda neredeyse tek bir habere, köşe yazısına rastlanmıyor?

ASIL KORKU NE?

Yine 2003 yılında dokunulmazlık tartışmaları sürerken Meclis Dokunulmazlık Komisyonu’nun AKP’li Başkanı “Dokunulmazlıkları kaldırmıyoruz, çünkü yargıya güvenmiyoruz” demişti ve bu söz ciddi tartışmalara neden olmuştu. Aslına bakarsanız 2003’ten bu yana yargıyı “artık güvenebilecekleri” duruma getirdiler. Tüm kontrol şimdi iyice Adalet Bakanlığı’nda, teftişi Bakanlık yapıyor, yargı kararı olmadan hakim ve savcıların telefonları dinleniyor, hangi internet sitesine girdikleri bile izleniyor. İktidarın hoşlanmadığı kararı veren hakimlere “neler olacağı” da tüm hakimler tarafından anlaşılmış durumda. Başsavcılıklarda bütün olup bitenler Adalet Bakanlığı Sekreteryası’ndan geçiyor. Uzun lafın kısası, yargıda AKP iktidarından habersiz kuş uçmuyor.

Hâl böyleyken, acaba “askerleri yargılamak için pek güvenilir buldukları, iktidar kontrolündeki sivil yargıya” kendileri neden hâlâ güvenmiyorlar? Dün konuştuğum hukukçular bu sorunun cevabını “Çünkü henüz yüksek yargı tümüyle kontrollerinde değil” şeklinde verdiler ki Bülent Arınç’ın Abant’taki toplantılarında söylediği “demokratikleşmesi gereken 4 kurum”un başında “yüksek yargı”nın bulunması da yaptıkları hiçbir vurgunun tesadüf olmadığını gösteriyor.

Bu nedenle... “Askeri yargının bağımsız olmadığı”nı iddia eden ve buna gerekçeler bulanları, Bülent Arınç gibi “Aklı başında herkes bu yasaya destek verir” diyenleri, “Askerlerin sivil yargıda yargılanması neden korkutuyor” diyenleri dinlerken, okurken sivil yargının özellikle siyasi bir konuda iktidarın hoşlanacağı kararları çıkarmak zorunda olduğunu, tepesinde Demokles’in Kılıcı gibi bir siyasi baskı olduğunu hiç unutmamak gerekiyor.

İktidarın yıllardır tüm tepkilere rağmen Hakim ve Savcılar Yüksek Kurulu’ndan Adalet Bakanı ile Müsteşarını çıkarmadığını, bağımsız bir teftiş yapılmasına izin vermediğini, HSYK’ya bağımsız bir sekreterya ve bütçe vermediğini unutmamak gerekiyor. “Aklı başında herkes”in bu yasaya destek vermemesinin en önemli nedeni budur.

“Askerler sivil yargıda yargılansın, demokratikleşelim” diye bas bas bağıranlar önce sivil yargının bağımsızlığını istesinler ve yüksek yargıya saygı duymayı öğrensinler.

Başbakan’ın izni olmadan hiçbir bürokrat, örneğin RTÜK Başkanı yargılanamıyor, milletvekili “yüz kızartıcı suç”lardan yargılanamıyor, devlet memuru bile ilgili kurum izin vermeden yargılanamıyor ama isterlerse bir askeri, hatta Genelkurmay Başkanı’nı “denizdeki mermi, çekmecedeki fotokopi” ile yargılayabilecekler. Peki, bırakın hukuku mantık bunun neresinde? İdeolojik nedenle partisinin yasağını onaylayan Gül bile acaba neden “hukuki güvence düzenlemesi”nden söz ediyor?

Düşünürken “Her açıdan” bakmazsanız yanıltılmanız öyle kolay ki!