Bunlar hain bunlar kalleş bunlar alçak.BU haftayı Gazi Orduevi’ndeki 30 Ağustos resepsiyonuna ayırmıştım. Ama yine acı bir haber geldi. Yüreğimize düşen şehit ateşiyle başlıyorum.
Sahne şu:
PKK Dünya Barış Günü nedeniyle barış mesajları vermiş. Etkili açıklamalar yapmış. Silahlar sussun demiş.
Ve dün 6 vatan evladının daha şehit haberi gelmiş.
Yani ateşin yüreğimize döküldüğü saat.
İşte o keskin anda Abdullah Gül şöyle diyor:
"Bunlar alçak. Bunlar hain. Bunlar kalleş..."
Gül tanıdığım en sakin siyasetçilerden birisidir. Öfkeyi değil mantığı, kızgınlığı değil, sakin kararlılığı tercih eder. Ama bu defa görüyorum ki o da "yetti artık" noktasında konuşuyor.
BARIŞ DİYORLAR PUSU KURUYORLAR
Ankara’ya düşen 6 evladın ateşi yüzünden çok sert:
"Asla pabuç bırakmayacağız. Çünkü bunlar gerçek yüzlerini ortaya koydular. Barış diyor, sonra pusu kuruyorlar. Yüreğimiz yanıyor."
Evet, olay yürek yakıyor.
Daha kısa süre önce 13 şehit gelmişti. Şimdi 6 daha. Bir önce 15 şehit.
Şehitlerden birisi Bursa’da gömülecek. Bu yüzden Bursa Belediye Başkanı’nı arıyorum.
Soru şu:
Bugüne kadar Bursa Merkez’den Güneydoğu’ya giden şehit sayısı nedir?
Araştırıyor ve gece geç saatlerde cevap geliyor:
234 asker. 11 polis.
Düpedüz savaş bu.
Yalnızca Bursa merkezden 245 şehit çıkmış. Zamana yayılınca unutulur mu bu.
Unutulmasın. 245 şehidi bugün vermiş gibi hissediyoruz.
Aynı saatlerde Şırnak Valisi’yle konuşuyorum.
Sesi acılı.
"Alçaklığı yola döşemişler."
Sonuç:
O vatan evlatları orada şehit düştükçe içimizdeki öfke volkanı patlıyor. Anaların yürekleri kopuyor, babalar katılıp kalıyor.
Ve dün Gül’ün tepkisinden anlıyorum ki, artık sınırın bu tarafı o tarafı fark etmeyecek.
Barışın değil, savaşın hukuku işleyecek...
Sessizliğimin  anlamı iyi bilinir
ÖNCEKİ gün Genelkurmay Başkanı Org. Büyükanıt’ın doğum günüydü. Tebrik için aramıştım. Dün Paşa aradı. Ne diyebilirdim ki?
Paşam ben sizi doğum gününüzü tebrik için aramıştım. Ama gece şehit haberleri geldi. Başımız sağ olsun. Büyükanıt Paşa bir süre durdu. Belli ki onun da içinde volkanlar patlıyordu. Sonra şöyle dedi:
"Ankara dışındaydım. Hemen döndüm. Şehidimin cenazesine gideceğim. Acımız büyük Fatih."
Biraz konuştuk. Paşa öylesine üzgündü ki, gazeteci olarak soracağım bütün sorular anlamını yitirdi. Gencecik bedenler için ağır bir sessizlik yaşadık.
"Benim sessizliğimin ne anlama geldiği iyi bilinir" der gibiydi.
Yakında hep birlikte görürüz. Ben Güneydoğu’da müthiş bir hareket bekliyorum. Ve işte Gül’ün sözlerinden sonra yazdığımı yine yazıyorum:

- Artık orada her iki anlamda da sınırlar kalkmıştır. İki ay önce Şırnak-Hakkári arasında 4 günlük bir gezi yapmıştım.

Bölgedeki izlenimlerim Ankara’da yaptığım görüşmelerle birleşince şu sonuç çıkmıştı:

"Devlet barış ve şefkat" istiyor. Bu konuda açılımlar olacak.

Ama şimdi bu havanın değiştiğini görüyorum. Kalleşlik ve ihanet sabırları taşırmış durumda. Keskin günler geliyor.