NECATİ DOĞRU
Orada bir okul var, başkent Ankara’nın göbeğinde. 13 yıl önce kurulmuş. Okulun 13 yıldır hiç öğrencisi olmamış. Binası yok. Öğrenci Seçme Sınavı (ÖSS) kılavuzunda yeri bile yok.

Adı var, kendi yok.

İsmi var, cismi yok.

Tabela bir okul.

Hani İsviçre’de, Cayman Adaları’nda, Kıbrıs’ın Rum kesiminde tabela şirketler vardır; kara para aklamak, vergi kaçırmak, dışarıya para zulalamak, mafya parasına çanaklık yapmak için kullanılır.

Sizi yanıltmayayım.

Aslında tabelası bile yok.

İşte bu okula öğretim üyesi alınması için gazetelere boy boy ilanlar verildi. Birçok okul kadro yetersizliğinden sıkıntıda fakat ne hikmetse; bu sadece ismi olan fakat öğrencisi, binası, tabelası olmayan okula kadro çıktı. Akademisyenler; yardımcı doçentler, doçentler, profesörler şaşırdılar.

Hayırdır!

Bu ne iştir?

Diye birbirlerine sordular.

Duyarlı akademisyenler; telefonlara sarıldılar, tarafsızlıklarına güvendikleri birkaç gazeteciye “durumu araştırsın” diye uyarıda bulundular.

Gazeteci; işi araştırmak.

Gerçeği bulmak, yazmak.

Gazeteciler araştırdılar; bu okulun Ankara’da çok köklü geçmişi olan Gazi Üniversitesi’ne bağlı 20 fakülteden biri olan İktisadi İdari Bilimler Fakültesi’ne (İİBF) bağlı 2 yıllık Maliye Meslek Yüksek Okulu olduğunu ve gazetelerdeki ilanın bu okul için verildiğini saptadılar.

Gazeteci aslında şerbetlidir.

Her tür sürprize aşinadır.

Gazeteciler yine de şaşırdılar; çünkü binası, öğrencisi, hocası, tabelası olmayan okulun bir müdürü vardı. Müdür konuşmak istemiyordu. Müdürü olduğu okula “yardımcı doçentler alınacaktır” bilgisini o da gazetelerdeki ilanlardan öğrenmişti.

Bu ilan sipariş kokuyor!

Bu ilan şike soluyor!

İlanda sanki alınacak olanı tarif edercesine; “mahalli idareler (belediyeler) maliyesi alanında çalışmaları olmak” koşulu konulmuş. 13 yıldır kapalı olan okulda bu alanda ders hiç olmamış. Hatta fakültelerdeki 4 yıllık maliye bölümlerinde de böyle bir ders hiç okutulmamış, fakat müdüründen habersiz; “mahalli idareler maliyesi alanında çalışmaları olan yardımcı doçent alınacaktır” ilanları veriliyor.

Adamın köpeği ısırmasına benzer bir ilginç durum var ortada. Bu binası yok, hocası yok, öğrencisi yok, ÖSS kılavuzunda yeri yok, sadece bir müdürü olan okula; dersi hiç okutulmayan “belediye maliyesi alanında çalışmış” bir yardımcı doçent alacaksan bile buna “fakülte bünyesinde oluşturulacak bir akademik jürinin” karar vermesi gerekiyor.

Kural bu, yasa böyle.

Gazeteci öğreniyor ki; İİBF Dekanı, kendisine yukarılardan yapılan telkinlerle “bilim jürisi” kuruyor fakat bir de yabancı dil jürisi kurulması ve fakültenin (İİBF’nin) yönetim kurulu kararıyla belirlenmesi gerekiyor. Dekan Prof. Dr. Kadir Arıcı yönetim kurulunu topluyor. Cebinden, bir liste çıkartıyor:

- Bu nedir sayın Dekanım?

- Bu jüri olacakların listesidir.

- Jüri tepeden iner mi Dekanım? Dayatma jüri olur mu Dekanım?

- Olmaz ama “Bu jüri kabul edilmezse ben zor durumda kalırım.”

Hepsi hoca!

Kıdemli profesör.

Yıllarını vermişler.

Böyle “ilanı tepeden gelme, jurisi tepeden inme” faşizmi andıran ve kadroya alınacak olan yardımcı doçenti bile tarif edilmiş bir çeşit “bankamatik doçentler alınacaktır” türü uygulama görmemişler.

Profesörler diklenirler.

Dekan’ın isteğini geri çevirirler.

Dekan da geri adım atamaz.

Toplantı kilitlenir.

Gazeteci defterine şu notu düşer: Türkiye üniversiteleri; akademik kadrolarını belediye maliyeciliği çalışmış “bankamatik doçentlerle güçlendirme(!)” açılımı başlattı! YÖK ise suskun.