CAN ATAKLI
Yılmaz Polat 1979 yılından beri Amerika’da, başkent Washington’da gazetecilik yapıyor. Yıllarca devletin ajansı AA’da çalıştı, çeşitli gazetelerin Washington temsilcisi oldu, şu sıralarda ART için haber yapıyor.

Polat’ın kanalına geçtiği son haber çok ilginç. Çünkü bu haber Amerikan yönetiminin PKK ve Kürt konusuna nasıl baktığını gösteriyor.

Haber şu: ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton ve Adalet Bakanı Eric Holder, ABD Anayasa Mahkemesi’ne başvurarak PKK’ya herhangi bir hizmet eğitimi ve danışmanlık hizmeti verilmesinin Anayasa’ya uygun olup olmayacağını sordu.

Amerika’da 11 Eylül saldırısından sonra bir “vatanseverlik kanunu” çıkarılmıştı. Buna göre yabancı terör örgütlerinin faaliyetleri yasaklandığı gibi bunlara her türlü yardımın da önüne geçiliyordu.

Amerikan İnsani Hukuk Projesi Örgütü Başkanı emekli hâkim Ralph Fertig bir süre önce bu nedenle Sri Lanka’da faaliyet gösteren Tamil gerillaları ile Kürt haklarını savunduğunu iddia eden PKK’ya yönelik yardım ve hizmetlerin de önünün kesildiğini belirterek yasanın iptali için dava açmıştı.

Ralph Fertig, terör örgütleri listesinde olan PKK’yla yürüttükleri barışçı faaliyetlerin engellendiğini, PKK’ya insan hakları politikaları ve barış yapmak taktikleri konusunda danışmanlık yapmak istediklerini öne sürmüştü.

Davaya bakan federal hâkim Audrey Collins, yabancı terör gruplarına her türlü destek ve yardımı suç sayan Terörizmle Mücadele Yasasını ve Vatanseverlik Yasasını yönetimin terör örgütü olarak ilan ettiği PKK ve Tamil Kaplanları lehinde bozmuştu.

Davacılar, PKK’nın Kürtler için yaptığı çalışmaları, siyasi örgütlenme, Kürt mültecilere sosyal hizmetler ve insani yardım sağlamak olarak savunuyor.

İşte ABD Dışişleri ve Adalet bakanları şimdi Anayasa Mahkemesi’ne başvurarak yeni oluşan durumda PKK’ya yardım etmenin anayasaya aykırı olup olmadığını öğrenmek istiyorlar.

Tam da Kürt açılımı tartışmaları sırasında ABD yönetiminin bu girişimi hayra alamet mi acaba?

Açılımda temel hedef ümmetçilik

Avrupa Birliği işin tam neresinde o belli değil ama “açılım” çabasının arkasında ABD’nin olduğu çok açık bir gerçek.

Yeni ABD yönetimi Irak politikasında köklü değişikliklere gidince Türkiye’nin önemi tekrar gündeme geldi. ABD bölgede oluşacak boşluğun Kuzey Irak’taki Kürtlerin aleyhine olacağını bildiği için Türkiye’yi göreve zorluyor.

Kuzey Irak’taki huzur ve güvenliğin sağlanması için de Türkiye’nin bir “Kürt açılımı” yapması, terörün oluşturduğu gergin havanın yumuşaması gerekiyor.

Sonuçta özerkleşecek ya da devlet kuracak olan Kürtler, Türkiye’nin sağlayacağı ortam sayesinde petrol ve diğer enerji yollarının güvenliğini ABD’nin istediği doğrultuda koruyacak.

İyi niyetle bakarsanız bu Türkiye’nin de aleyhine bir durum değil. Sorun 25 yıldır süren ve on binlerce insanın canına mal olan terör ve bunu yaratan terör örgütünün de tasfiyesinde yaşanıyor.

Çünkü ABD, PKK’yı tasfiye etmek gibi görünse de, aslında PKK’yı elinde tutmayı, özellikle İran’a yönelik politikalarda kullanmak istiyor.

İktidar Amerikan planına kayıtsız şartsız uymak istiyor elbette ama PKK’nın tasfiye edilmemesi ihtimali endişe yaratıyor.

AKP, Kürt sorununa bir ulusal kimlik olarak değil, din birliği olarak bakıyor. Bu nedenle asıl politikası bölgedeki din faktörünü daha etkin hale getirmek ve bu sayede bölgenin en büyük hatta tek partisi olmak.

Çünkü Kürtlerin yakın tarihine bakıldığında devlete karşı bütün başkaldırıların din temelinde yaşandığı, Kürtlerin kimlik mücadelesi değil “dini kurtarma!” isyanları başlattıkları biliniyor. Bu nedenle AKP bölgede dini ağırlıkları olan feodal yapıyla ve Kuzey Irak’taki aşiretlerle daha sıkı işbirliği içinde olmayı tercih ediyor.

Buna engel ise feodal yapıya da başkaldıran, laik tarafı ağır basan DTP ve onun arkasındaki güç olarak görünen PKK. Cumhuriyet döneminde Kürtlerin başlattığı isyanların sadece biri, PKK’nın ortaya çıkışı din kaynaklı değil, kimlik kaynaklı.

İşte Apo’nun İmralı’dan “Yol haritası” açıklamaya kalkmasının nedeni budur. Apo, Amerikan planı sonunda her şeye rağmen PKK’nın tasfiye edileceğini ve Kürt kimliğinin de yine arka plana atılacağını düşünüyor ve kendilerinin dışlanmasını önlemeye çalışıyor.

Apo bu uğurda “Fethullah Gülen’den rahatsızlık duymadığını” bile söyleyerek destek bulmaya çalışıyor. Apo bu yolla iktidarın planını bozmaya çalışıyor.

‘Hainler sahnede’

AKP yandaşı dinci medyaya akıl sır erdirmek mümkün değil. Çünkü bu medyanın neredeyse hiçbir ilkesi yok. Durum neyse ona göre yayın yapıyorlar ve hiçbir kaygı da duymuyorlar.

AKP içinin ne olduğu belli olmayan bir Kürt açılımı yapıyor ya, düne kadar bu konuda en şahin olanlar bile birden “açılımcı” kesildiler. Ortak bir sesle “terör” konusu adeta unutuldu, bunun yerine sanki Türkiye, Kürtleri imha ediyor, her türlü haklarını ellerinden alıyor gibi bir hava yaratılıyor.

Bir tür “Türklük’ten nefret ettirme” dönemi sanki.

Sonra PKK teröristleri bir polisimizi şehit ediyor, bu medyanın manşetlerine bakıyorsunuz “Hainler sahnede” diyor. Çünkü refleksleri aslında böyle. Bir taraftan Türkiye’yi suçlayacaksınız, öte tarafta yine hainler edebiyatı.

“Açılım” diye yeri göğü inletenlere “Siz önce terörün durdurulması için bir şeyler söyleyin” dediğimizde ise aynı koro bu kez “Vay statükocular, ulusalcılar, Ergenekoncular” diye saldırıyor. İlke ve bunu sağlayacak fikir olmayınca bunu yaşıyoruz işte.

CHP’ye büyük haksızlık yapılıyor

AKP’ye laf söyleyemeyenler yine 7 yıllık hastalığımızı ortaya çıkararak “muhalefete muhalefet” ediyorlar. Son günlerin moda muhalefeti “Kürt açılımı konusunda CHP’yi suçlamak” oldu yine.

İktidar ortaya “açılım” diye çıkıyor ama “açılımın” ne olduğunu söyleyemiyor, buna karşı AKP’den çekinenler CHP’ye “Sen niye açılıma destek olmuyorsun?” diye saldırıyor.

Üstelik kamuoyu araştırmaları (!) yaptırarak “Eğer CHP açılıma destek olmazsa AKP yüzde 50’yi geçer, CHP de yok olur” diyerek bu kampanyaya sözde bilimsel destek de veriyorlar.

Oysa CHP’yi “Neden açılıma destek vermiyorsun?” diye eleştirmek yerine “Neden meydanı sadece AKP ve yandaşlarına bırakıyorsun?” diye sormak gerek.

CHP’nin yapması gereken, bu sorunun giderilmesi için ne yapılması gerektiğini ayrıntılı bir basın toplantısıyla açıklamak, AKP’nin oyununu ortaya koymak, bu konudaki dış baskıları da kamuoyuna duyurmaktır.

Türkiye’nin gittiği sonu belirsiz yolu aydınlatacak olan CHP’nin tavrı olacaktır.