Çıkar gururla şunu söylerim.BİR yabancı, benim ülkemi "insan hakları ihlali" ile suçlayabilir.Rahatlıkla "Haklısınız" diyebilirim.
Bir başka yabancı çıkıp, "Geçmişte Kürtlere dillerini konuşma hakkı yasaklandı" diyebilir.
Ona da aynı cevabı, aynı iç rahatlığıyla verebilirim.
"Sizin ülkenizde kadınlara kötü muamele yapılıyor" diyenler olabilir.
Onlardan önce ben çıkar, "Evet doğru, kötü muamele var" diyebilirim.
* * *
Ama aynı ben, vatanımla, halkımla gurur duyarak şunu söylerim:
"PKK bunca terör olayı yaparken bir tek Türk vatandaşı, bu ülkenin bir Kürt vatandaşının evinin kapısına işaret koymadı."
Ülkenin her şehrinden, kasabasından şehit cenazeleri kalkarken, ülkenin tek Kürt vatandaşına saldırı olmadı. Evi taşlanmadı, canına kastedilmedi."
Oysa, Avrupa dediğimiz, medeniyetin beşiği olan kıtanın tam orta yerinde Yugoslavya parçalanırken neredeyse her etnik grup, ötekine ait evlerin kapısına ya haç, ya hilal çizdi.
İşaretlenen evler saldırıya uğradı.
Onlardan daha mı az korkaktık? Vatanımızın bütünlüğüne daha mı az bağlıydık?
Bunun böyle olmadığını tarihte defalarca ispatladık.
Cevabı basit:
İnsanlığımızdan, birlikte yaşama azmimizden, komşuluk duygularımızdan.
* * *
Önceki gün işte bu duygularla Türkiye’nin Kürt vatandaşlarına seslendim.
Mazlum-Der’den güzel bir cevap geldi.
İnsan Hakları Derneği Başkanı Yusuf Alataş’ın da yazımla ilgili bir bildiri yayınladığı söylenince umutlandım.
Meğer bildirinin amacı tamamen farklıymış.
Yazı şöyle başlıyor:
"30 Ağustos tarihli yazınızı büyük üzüntü ile okuduk."
Marmaris ve Antalya’daki bombalama olaylarını kınadıklarını belirtiyor; ama arkasından şu yorumu yapıyor:
"Acaba Kürtlere tepki göstermeleri için seslenirken, Ege’de, Karadeniz’de, Akdeniz sahillerinde ya da ülkenin herhangi bir yöresinde yaşam mücadelesi veren yoksul Kürt yurttaşları hedef haline getirdiğinizi hiç düşündünüz mü?"
* * *
Hayatımda yazılarımla ilgili çok çarpıtma, yanlış anlama gördüm; ama böylesine ilk defa tanık oluyorum.
El insaf, yazımdan bu sonuç mu çıkıyor?
Yani, atılan her bombanın sadece genç Türkleri değil, genç Kürtleri de hedef aldığını, onları da işsiz bıraktığını söyleyen ben mi hedef gösteriyorum?
Bazı kimseler "Türklük adına" oraya buraya bomba atsa, insanları öldürse buna ilk karşı çıkan olurum, diyen ben mi?..
Kürt vatandaşlarımıza adıyla sanıyla "Kürtler" diye seslenen ben mi?..
İnsan Hakları Derneği’nin son zamanlarda, eskiden kendilerine musallat olan "PKK hakları savunuculuğu" görüntüsünden kurtulmaya başladığını biliyorum.
Ancak gerek bölgedeki belediye başkanları, gerek dernekler, bu olayı hep "genel kınamalarla" geçiştiriyorlar.
Veya her defasında PKK ile devleti yan yana getirerek işi sulandırıyorlar.
Bense şunu söylüyorum:
Bu ülkenin Kürt vatandaşları, kendilerini "terörist" sıfatıyla yan yana getiren bu cinayet şebekesiyle arasına mesafe koymalı.
Bombaları, mayınları kınarken, işi sulandırmamalı.
Adını açıkça koymaktan çekinmemeli.
* * *
Londra’da "Kurdish Media" adlı bir internet sitesi, PKK’nın yan çetesi TAK’ın terör eylemleri hakkında bir tartışma başlatmış.
Katılan Kürtlerin çoğu, bu bombalamaları kınıyor.
Hem de açık bir dille.
Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı Kürtler de aynı tavrı alırsa, inanın bu işi birlikte çözer ve kaynaşmış bir ülkenin belki de ilk görünmez anayasasını bu teröre karşı ortak direnişimizle yazarız.
Benim derdim bu...