RUHAT MENGİ

Okurlarımdan gelen mektup ve yorumları her zaman büyük bir zevkle okuyorum... Olumlu, olumsuz fark etmez, hepsi benim kadar içten, lafı dolandırmadan dümdüz kendi görüşlerini, düşüncelerini paylaşıyorlar.

Yorumlarda bakıyorum bir yorumu 10-15 kişi “çok iyi, normal, kötü” seçeneklerinden değerlendirmiş, bu kadar mı akılcı ve doğru değerlendirme olur, ben de kendi okurumu kutluyorum okurken...

Dikkatle izliyorlar, dikkatle haberleri, yazıları okuyorlar ve her şeyi biliyorlar, doğruları en net şekilde ayırabiliyorlar. Ayıramayanları ise kendi yorumlarıyla düzeltiyorlar. Ne yararlı oldu VATAN’ın yorum alması... Hepinize sevgiler benden!

Dün gelen en son mektuplardan biri şöyleydi:

“Çok değerli Ruhat Mengi ablamıza,

Sonsuz sevgi, saygı ve şükranlarımızı sunar, iki kız kardeş olarak ellerinizden öperiz.

Bizler her zaman için size ebediyen minnettarız. Bundan bir yıl önce yüzde 69 yürüme engelli olan babamızın durumunu köşenizde yazarak 10 aylık ev kiramızı ödeyemediğimizi, su ve elektrik paralarını ödeyemediğimiz için suyumuzun ve elektriğimizin kesildiğini belirtmiştiniz.

Cenabı Allah hayırlarını kabul etsin, VATAN gazetesinin değerli okuyucusu büyüklerimizin yardım ellerini uzatması sayesinde 10 aylık ev kiramız ödendi, su ve elektriğimiz bağlandı. Evimizin badanası yaptırıldı. Babamıza engelli olarak devlet tarafından aylık 254 YTL bağlandı, üç ayda bir toplam 762 YTL bir para almaktadır. Bunun 360 YTL’si üç aylık kiraya, geri kalanı da su ve elektriğe gidince elimizdeki parayı siz hesaplayın.

Bugün komşularımızın ve belediye aş evinin verdiği yiyeceklerle karnımızı doyurmaktayız.

Ben ve kız kardeşim elektriğimiz kesilince mum ışığında ve komşularımızın verdiği ışıldak ışığından faydalanarak derslerimize çalıştık”... Bir dakika, izninizle ben ağlıyorum... Devam edelim: “Öyle zamanlar oldu ki okula aç gidip geldik. Fakat yılmadık, kendimizi derslerimize verdik ve bu yıl liseyi bitirdik.

Öğretmenlerimizin önderliğinde ÖSS’ye girdik, harçlarımızı bile onlar verdiler. İkimiz de başarılı olduk ve üniversiteye girdik.

AF DA YOLSUZLUKTUR, HAKSIZ TAYİN DE...

Fakat yoksul ve sefalet içinde kıvranan bir ailenin 2 kız çocuğu olarak çaresizlik içindeyiz. Ne bir üniversite talebesi giyim giyeceğimiz var ne de okul harçlarını karşılayacak gücümüz...”

Bundan sonra “burs için müracaat ettiklerini, fakat henüz cevabın gelmediğini, ne yapacaklarını şaşırdıklarını” söyleyerek yine VATAN okurlarından fitre ve zekat yardımlarını bu yıl kendilerine vermelerini istiyorlar.

Balıkesir’den gelen bu mektup hakkında söz konusu üniversite ile ilgili muhtarlıktan bilgi alıp (bilgilerin doğruluğunu araştırarak), banka numarasını size vereceğim.

Öte yanda gençleri üniversite harcını ödeyemeyen, okumak için fitre ve zekat yardımına muhtaç olan bu fakir milletin (Kamu-Sen’e göre açlık sınırı 1012 YTL... 255 YTL ise ölüm sınırı) paraları trilyon, trilyon birilerinin cebine akıyor. Akıtanlar Cumhurbaşkanı ile Başbakan tarafından AFFEDİLİYOR. Sanki adaletten yargı yerine kendilerinin sorumlu olması mümkünmüş gibi... Doğruymuş, bir başka ülkede olabilirmiş gibi.

Ve yine öte yanda sorumlu (!) siyasetçiler altın kulplu kapıları olan saray benzeri parti merkezleri yaptırarak lüks araçlar, uçaklar alıp dünyayı bir ucundan öbürüne aile boyu gezip tozarak devletin paralarını har vurup harman savuruyorlar.

Bu gereksiz harcamaları, lüks araçları dile getiren, geçmişteki hükümetleri de, AKP hükümetini de eleştiren Sağlık Bakanlığı Başmüfettişi Atılay Ergüven görevinden alınarak Polatlı’ya “sayman” tayin ediliyor.

Yani müfettiş görevini yapmayıp susarsa işinde kalabilir. Medya bile aynı durumda. Tüm kurumları susturulmuş demokrasi en iyi demokrasi demek ki... İfade özgürlüğü ise yalnızca iktidara ait bir özgürlük.

Ne güzel bir Türkiye tablosu değil mi?

Hâlâ din istismarına aldanıp asıl gerçekleri göremeyenleri de kutlamak lazım.

Onlara da koca bir aferin...

Fitrelerini fakir ve okumak isteyen öğrencilere göndersinler bari!

(Not: Mektubu yazan iki kız kardeşin yardım için beni telefonla aramaları gerekiyor.)