Türkiye’de her alanda olduğu gibi, kültür yaşamında da ciddi bir yozlaşma yaşanıyor.
 
Batı dünyasının adını “Popüler Kültür” diye tanımladığı bir yaklaşım tüm ülkelerde olduğu gibi, Türkiye’de de, bir kültür değişikliğini tetikliyor.
 
Konunun uzmanlarının ortak görüşüne göre, popüler kültür ile toplumun bütünündeki beğeni düzeyinde gerileme ortaya çıkıyor. Bir diğer olumsuzluğun ise geniş kitlelere hitap eden medyanın bu kültürü kullanarak insanları uyuşturabilmesi olduğu kaydediliyor. Kitlesel ikna teknikleri vasıtasıyla demokrasi kültüründe yaşanan hızlı bozulma, totaliter idarelerin yolunun açılabileceği gibi bir önemli endişeyi beraberinde getiriyor. Estetik anlayışı, post modern sanat dışlanırken, popüler kültür bir anlamda “kültür düşmanlığı”nı da pekiştiriyor.
 
Peki, Türkiye’de, uzmanların saptadıklarına benzer gelişmeler yaşanmıyor mu? Maalesef yaşanıyor.
 
Giderek yalpalayan medya, gerçekleri yazmak yerine yaşanmış bir çok olayı çarpıtarak belirsizleştirme, ne yönde gelişeceği belli olmayan kamuoyu oluşturma çabasını artırıyor. Medyada iktidara yaranabilme refleksi her geçen gün daha da göreceli bir hal alıyor. 
 
Televizyonlar kitleleri, insanın gelişimine bir şey katmayan, insani değerlerden uzaklaştıran gündelik eğlence ve “kakara kikiri” programlarla uyuşturmayı sürdürüyorlar.
 
Toplumda, giderek kendinden başka insanlara sorumluluk duymama, kişi çıkarlarını daha önde tutma yaklaşımı yaygınlaşıyor. Bu ise toplumda yaşanan, bir çok haksızlığı duymama ya da görmeme tavrını tetikliyor. Kayıtsızlık tavrı neredeyse genel bir yaklaşım halini alıyor.
 
Ne kadar acıdır ki, topluma dayatılan popüler kültür belirsizliği ve daha sonra beraberinde “biat” etme kültürünü de yaygınlaştırıyor.
 
… 
 
Ergenekon davasında Savcının açıkladığı mütalaanın suç tanımı Meclis’e ve Hükümete karşı “darbeye teşebbüs” olarak ifade ediliyor. Tutuklu komutanların dosyadaki fiilleri “ görevi kötüye kullanma” veya “delilleri karartma” olabilecek iken, örgüt diye bakılarak ve “darbeye teşebbüs” sayılarak en ağır ceza olarak kanunlarda yer alan müebbet hapis cezası isteniyor. Ergenekon davasında yargılanan herkesi suçlu görmek ön yargısı akıl ve mantığa sığmıyor.  Suçlular varsa, tabii ki, cezalandırılmalıdır. Ancak, hukukun ve yargılama usullerinin temel ilkeleri çiğnenmemeli ve savunma hakkına sonuna kadar saygı duyulmalıdır.
 
Savcının müebbet hapsini talep ettiği Genelkurmay eski Başkanı emekli Orgeneral İlker Başbuğ, avukatları aracılığıyla kaleme aldığı mektubu kamuoyuyla paylaşıyor. Başbuğ, “Aslında, bir hukuk devletinde olması gereken örgüt yöneticiliğine ilişkin ortada hiçbir somut delilin olmadığını “ vurguluyor. Başbuğ, öncelikle görevin “sözlerinin arkasında durması gereken yetkili siyasi makamlara düştüğünü” ekliyor.  Mesajın adresi son derece açık.
 
Peki, Savcının mütalaasının gerçek hedefi ne? Lafı gevelemenin anlamı yok. Hedef, ulu önder Atatürk ve Kurtuluş Savaşı’na katılmış arkadaşlarının kurduğu Türkiye Cumhuriyeti’nin etkisizleştirmesidir. Bu husus Türk Ulusu’nun olduğu kadar, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin saygınlığıdır. Demokrasinin, laiklik başta olmak üzere tüm çağdaş hukuk kurallarının yok edilmesi yaklaşımıdır.
 
Atatürk, Türkiye’de Savcıların “rejimin teminatı olduğuna” inanmıştı. O nedenle savcılar Türkiye Cumhuriyeti Savcısı sıfatıyla bilinir ve anılırlar.
 
Atatürk’ün deyişiyle “Fikri hür, vicdanı hür ve irfanı hür” olması gereken yargıçlar, bakalım vicdan muhasebesi yapacaklar mı? Yapmazlarsa, tarihe not düşeceklerdir!
 
                                                          ****