Ormanların maden uğruna yok edildiğini göre göre Soma'ya gidiyorum. Sanki Türkiye Soma'ya akmış. Kimisi kömür ocaklarının bulunduğu alanda kimileri hastane önlerinde bekliyor. Asıl bekleyiş televizyonlarda hep gördüğümüz umutla bakılan galerinin girişinde toplanmış.

Yeraltından bir haber geliyor, ”madenci çıkarılıyor” diye o an bir hareketlilik başlıyor. Kimin çıkarılacağı merak ediliyor. Herkes bir umutla çıkarılacak kişiyi bekliyor. Ölü mü ? Sağ mı? Başta bunları bilen yok. Sedye yaklaştıkça kalabalık ona doğru koşuyor. Yakınını gören olunca o an bayılıyor ve herkes acaba getirilen kim diye onu merak ediyor. Artık herkeslerin peşinden yüzlerce kişinin koşması, çalışmaları o kadar zorlaştırıyor ki getirilen kişi tanınmasın, ölümü sağ mı olduğu anlaşılmasın diye cesetlere bile oksijen maskesi takılıyor. O kadar can yakıcı olaylara tanık oluyorsunuz ki bakıyorsunuz karnında ikizleri olan anne adayı eşini gözyaşları içerisinde bekliyor ama hala onu çıkartamadılar…

Öyle bir acı ki
Çıkarılan cenazeler hastanelerde yer olmadığı için Kırkağaç ta bulunan soğuk hava deposuna götürülüyor. Onlar yeterli olmayınca soğuk hava depolu TIR lar hazır bekletiliyor bunlar bile olayın boyutunu ortaya koymaya yetiyor.
“ Umut Tüneli “nin önüne geldiğinizde eşlerini kardeşlerini babalarını bekleyenlerin gerilimli ve de umutlu bekleyişine tanık oluyorsunuz. Siyasetçilerin “umu tüneli” nin önüne gelişleri bazen tepkilere de neden oluyor çünkü onların gelişleri sırasında çalışmaların durduğunu görüyorlar bu da tepkiyi artırıyor. Bağırıyorlar “48 saattir ayaktayız” diye, yine bağırıyorlar ocağa inişinde “kurtarın allah aşkına onları “ diyorlar. Kimisi kocam diyor kimisi babam diyor kimileri de kardeş …kardeş…

Bazıları var ocakları tam sönmüş 4 kardeşin dördünü de mağden alır mı? Madende çalışanlar yalnız solamı değil, Kütahya dan Edremit ten bartın dan olanlarda var. Soma da yaklaşık yeraltında 15 bin kişi çalışıyor. Bunların yanı sıra bir de kaçak çalıştırılanla da bölgenin a cı gerçekleri arasında yer alıyor.

Kurtarılanlar var. Nasıl kurtarıldıkarını bilmiyor. Örneğin Murat Bilign 6 saat madende kaldığını sonrasını hatırlamadığını söylüyor . o madencilerin şanslıları arasında çünkü kurtarılmış. Şimdi “ allah beni çoluğcma çoğuma anama babama bağışaldı” derken arkadaşlarını soruyor onlardan kurtulna olup olmadığını öğrenmeye çalışıyor. Maden ocağının kapısında ilginç öykülerde dinliyorsunuz. kardeşi osman ın ocakta olduğu saatte kardeşi dışardaydı. Madenci kardeş olayı öğrendiğinde ocağa ilk girenlerden ve kardeşini 1700 metrede bulmuş. İnsanlar, kurtulduklarına açıkçası pek sevinemiyor geride ne büyük acıların kaldığını yaşanacağını ve bunun izlerinin artık silinemeyeceğinin farkında.