Çözüm süreci evlendi, balayına Diyarbakır’a gitti. Aman da ne güzel! Tebrikler… Bizler de aldatılan ve geride kalan sevgili olsak gerek…
         ***
Yaşadıklarımıza baktıkça bir film karesi sanki… Çekim ekibi toplanmış, yönetmen “motor” demiş sanki.
Diyarbakır’da yaşananlar tarihti bana göre de. Tarihi nasıl algıladığına göre değişir ama…
Bir tarafta Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Bir tarafta  Kuzey Irak Bölgesel Kürt Yönetimi Başkanı Mesud Barzani, bir tarafta İbrahim Tatlıses, bir tarafta da Şivan Perwer…
Konuşmalarda “Dostluk, Barış, Kardeşlik’e vurgu yapıldı. Dilekler, iç huzurun devam etmesi yönündeydi.
Her şey güzel. Kare çok anlamlı. Bir şey dikkatimi çekti. Başbakan Gürcü, Barzani, Şivan, İbrahim Kürt, hani burada TÜRK? Bizi kim temsil etti orada? Değerlendirmeler objektif yapılsın lütfen….
***
Aman çözüm sürecine leke düşmesin, aman huzur bozulmasın rüzgarları estirilirken içerde, PKK tarafından aba altından, “büyük şehirlerde eylem hazırlıklarımız var” mesajları gönderildi.  Teröre bir evladını daha şehit vermek istemeyen vatandaş olarak sustuk.
Sonuç: Kendilerini azınlık hissetmesinler derken okullardan “ANDIMIZ” kaldırıldı.
Özgürlükleri için “DEMOKRASİ PAKETİ” çıkartıldı. Zat-ı alileri yeterli bulmadı, ama bu paketten sonra göğsünü gere gere, “ben Kürtüm” diye dolaşanların sayısı arttı…
Bir de bu tarafa bakınız… Bizim tarafa… “Türküm” demek yürek istiyor şimdi. Bakınız Diyarbakır’da, “Tarihi Buluşma”da da unutulduk… Şimdi biz azınlıkların hakkını kim koruyacak?
Merak ettiğim bu istekler ve kazanımların bir sınırı var mı? Eşit ve kardeşçe yaşadığımız bu topraklara huzur! geldi ya, üç gün sonra yeni kardeşlerimiz, bu ülkenin adı niye Türkiye, adını değiştirelim” demesinler!...
Devir, “OLMAZ’ların OLDURULDUĞU BİR DEVİR DEĞİL Mİ?
                                                   ****