GÜNGÖR MENGİ
Yenilginin verdiği acı bazen o yenilginin biçiminden doğan utanma duygusu yanında solda sıfır kalır.

Düşünün.. İki yıl Jandarma İstihbarat Dairesi Başkanlığı’nı yürüten emekli Tuğgeneral Levent Ersöz “Ergenekon’un kara kutusu” yakıştırmasına sahip seçkin bir şüpheli olarak yakalanıp tutuklandı.

Evinde, dönemin Genelkurmay Başkanı Orgeneral Özkök’e ait telefon dinleme kayıtları da dahil çuval dolusu belge ve kanıt bulunduğuna dair haberler tabii hemen medyaya servis edildi.

Sıradan insanlar kendilerini yok edecek suç delilleri ile altı ay boyunca beraber yaşama gafletine düşebilirler ama bir istihbaratçının böyle bir lüksü olamaz. Ölmekten beter rezilliktir bu.

Adama “avanak ajan” derler.

Bir çok kimse muhtemelen ona şimdi bu gözle bakıyordur. Çünkü emekli generalin “Özkök’ü dinleme CD’leri haberi de dahil tüm iddialar yalandır” diyen avukatını pek az insan duyacaktır.

Yedi aydan beri ikinci iddianamenin yazılmasını bekleyenler var, ona sıra ne zaman gelir; Allah bilir!

Gerçeği halkın büyük kesimi öğrenemeyecektir.

Hayatının kararı...

Emekli general tutuklandıktan sonra avukatı gazetecilere, yaşadığımız dönemin en temel eksiğini imdat çağrısı biçiminde şöyle ifade ediyordu:

“Yasaların uygulanmasını istiyorum, başka bir şey istemiyorum!”

Hukuk boşluğunda hüküm süren devlet terörü, artık hileyle bile örtülemez hale gelmiş görünüyor. AKP’nin kurucusu olan ve iki hükümetinde Başbakan Yardımcısı sorumluluğu taşıyan Abdüllatif Şener’in çektiği resim gerçek:

“Susurluk dönemini hatırlayın; topyekün hepimiz çeteye karşıyız. Ama Ergenekon operasyonunu siyasetçisi, aydını, gazetesi, yargısı ile büyük bir kesim daha çok eleştiriyor. O zaman bir sorun var demektir.”

Tabii ki sorun var..

Hem de öylesine büyük bir sorun ki Abdüllatif Şener’e “Hükümetten ayrılmak, hayatımda yaptığım en doğru şeydir” dedirtiyor!

“Ben de dinleniyorum. Dinlendiğimden adım gibi eminim. Bir sabah benim de kapımı çalabilirler mi? Burası Türkiye, herşey olur” diye endişe ediyor.

Ama dikkat!... Tarihe karşı bu iktidarın vebaline ortak olmaktansa bir sabah evinden alınıp götürülme riskini daha katlanılabilir buluyor.

Canlı bomba gibi

Devlet yetkisi kullananlara karşı güven duygusunun kaybedilmiş olması bu iktidarın yarattığı zarardır.

Soruşturmanın gizliliği ilkesinin paspas gibi çiğnenmesine gösterilen tepkisizlik Ergenekon’un siyasi bir dava olduğu şüphelerini sürekli arttırıyor.

İktidarın propaganda tetikçisi görevi verdiği medya organlarını kullanma biçimi, AKP’nin seçim kazanmak ve devleti tümden ele geçirmek dışında pek az şeyi önemsediğini gösteriyor.

Son zamanlarda aranan şüpheli evlerinde Başbakan’a yönelik suikast planları bulunması moda oldu.

Nasıl iştir; böyle bir plan, unutulmaması gereken bir işi hatırlatan “post it” gibi orta yerde bırakılır mı?

Yargının görevi bu davayı devleti çetelerden temizleme amacına yoğunlaşarak ve saptırma çabalarına karşı koyarak yürütmektir. Ama izin verilmiyor. İktidar kendi propaganda gücünü arttırmak amacıyla her türlü ahlâk ve yasa ihlâlini göze alıyor.

Sahte hahamı ellerindeki özel TV’lerden birine çıkarabilirlerdi. Bunu yapmamışlar, bir kamu kurumu olan TRT’yi göz dağı vermek amacıyla kasten kullanmışlardır.

İktidar artık yalnız muhaliflerini korkutmuyor, kendini de yok edecek eylemleri göze alabildiğini göstererek herkesi korkutuyor!