İsmail Ağa Camii’nde yaşanan son olaylar üzerine ve dolayısı ile de kutsal devletimizin akıbeti konusunda mutlaka ama mutlaka çok uzun uzun düşünmek gerekiyor. Bu satırların yazarı olan bendeniz çok uzun senelerdir konumum ve mesleğim nedeni ile önemli sayılabilecek tepkileri göze alarak üniversiteli kızların üniversitelerde türban hakkını savunmuş ve savunmakta olan biriyim; bendenizin ne ailesinde ne de yakın arkadaş, dost çevresinde türbanlı birisi pek yok, yani türban benim kişisel bir kültür sorunum değil. Ancak, üniversiteli kızların derslere türbanla girebilme hakkını temel bir kişisel hak olarak algıladığım için bu konu üzerinde israrla duruyorum, zira temel hak ve özgürlükler bir yerden delinmeye başlandığında nereye kadar bu söküğün gideceği belli olmuyor. Anayasa ve Avrupa İnsan Hakları sözleşmesi sınırları içinde kalmak üzere bendeniz tarikatların da bir sivil toplum örgütü olarak kabul edilmesinden ve günümüze oranla çok daha serbest ve legal olmasından yana olabilecek biriyim. Tüm bu konulara ilişkin serbesti yanlısı tavrım hukuk devleti kavramını ciddiye almamdan kaynaklanıyor; kanımca hukuk devleti umdesi Anayasamızın 2. Maddesinde ifadesini bulan dört temel değerden en önemlisi zira bu umdeyi yani hukuk devleti umdesini yaşama tüm gerek ve koşulları ile geçirebildiğimiz zaman demokrasi, laiklik, sosyal devlet gibi çok önemli kavramlar kendiliğinden harekete geçiyor. Bendeniz özelleştirme konusunda taraf bir iktisatçıyım ama Demirel’in başbakanlığı döneminde Danıştay’ın bir özelleştirme kararında yürütmeyi durdurma kararını yürürlüğe koymayan ve bunu gizli bir bakanlar Kurulu kararı ile yapan Demirel Hükümetini de çok eleştirmiş idim zira benim özelleştirme yanlısı tavrım ülkemin daha bir hukuk devleti olabilmesi için idi ve özelleştirmeyi durduran bir karar dahi olsa bir yargı kararının yürütme marifeti ile uygulanmaması bir hukuk devletinde kabul edilebilecek bir konu değil idi.                                                                                                 

İsmail Ağa camiinde yaşanan olaylar, şayet çok kısa bir süre içinde yeniden rayına oturmaz ise kanımca son Türk devletinin de bilfiil sonu anlamına gelebilir zira bir devlet hukuk devleti niteliğini kaybettiği sürece hukuku bir yana bırakın devlet olma vasfını da temelden kaybediyor, aynen örneğin 1980-1983 arası Türkiye’de bir devletin varlığından söz etmenin olanaksız olduğu gibi. Zaten 1980-1983 arası burada bir devlet olsa idi Yunanistan’ın NATO askeri kanadına dönüşüne izin verilmez ya da bu izni veren kişiler çok ciddi bir biçimde cezalandırılır idi; bu cezanın hala verilmemiş olması da mevcut hukuk devleti üzerine çok ciddi gölgeler düşürüyor. İsmail Ağa Camiinde iki cinayet işlendi, canilerinin ilki cemaat tarafından linç edildi (otopsi raporu böyle diyor), ikinci cani ya da caniler ise devletimiz (İstanbul Emniyeti) tarafından anında aklandı ve ikinci cinayetin maktulünün kafasını mihraba vurarak kendi kendine!!!!!!! işlediği resmi olarak duyuruldu; bizler bu tür kafayı duvara ya da şimdi olduğu gibi mihraba vura vura edilen intihar!!!! türlerine zaten aşina bir milletiz, ama bu kez bu intihar bize hatta polisin bir bölümüne bile galiba tuhaf geldi. Linç olaylarının ceza hukukunda yerini bilemiyorum ama şayet bu cinayetin fail ya da failleri ortaya çıkarılamaz, siyasi bağlantılar hukuk devletinin önüne geçer ise herkesin gözü önünde işlenen bu cinayet kanımca aslında son kutsal Türk devletinin de sonu olacaktır yani bu linç eyleminin nihai hedefi zaten ağır aksak işleyen devletimiz olacaktır. Tekrar ediyorum kimse hukuk az da olsa devlet olur demesin zira hukuk devletinin tüm gerekleri ile işlemediği bir yerde devlet de olamamaktadır; bu ortamlarda faaliyet gösteren devlet benzeri örgütler olsa olsa aşiretler ya da mafya devletleri olur, daha öteye gidemez. Önümüzdeki günler hukuk devletinin mi yoksa bir cemaatin mi daha güçlü olduğunun ortaya çıkacağı günler olacak, bizler de bu ilginç karşılaşmayı izleyeceğiz. Sayın Cerrah’ın açıklamaları sonunda bir cemaatin hukuk devletine karşı ilk kırkbeş dakikayı bir-sıfır önde bitirdiğini gözlemledik, darısı ikinci kırkbeş dakikaya.

Burada ikinci çok önemli bir konu da Diyanet’in bu manzaraya nasıl tepki vereceği; bir anayasal kuruluş olmakla birlikte varlık nedeni çok tartışmalı bu devlet dairesinin emekli bir imamın sabah namazı kıldırması meselesine nasıl yaklaştığını doğrusu merak ediyorum. Tüm bu camilerde devlet memuru imamlar yani vergi mükellefinin parası ile maaşları ödenen kişiler görev yapıyor ama anlaşılan bazı devlet daireleri diğerlerine oranla daha eşit daireler. Diyanet İşleri Başkanlığı zaten laik bir devlet yapılanması içinde çok da anlamlı durmayan bir kurum; bu kurumun anlamlı olduğunu savunun kişilerin yegane argümanı devletin dini kontrol altına alması diye sunuluyor ama anlaşılan bu argüman da yaşanan son olay ile birlikte anlamına kaybetmiş bulunuyor; zaten devletin bir başka kurumu, mesela dini baştan potansiyel suçlu görüp kontrol etme çabasını da anlamak pek kolay değil. İsmail Ağa camii cinayetleri son Türk devletinin hukukla imtihanı; umarım hukuk kazanır zira aksi durumda ortada bir devletten bahsetmek kolay olmayacak.

Eser Karakaş'ın köşe yazısı