AKP iktidarının Anayasa’da yapmak istediği değişikliğin asıl nedeninin “parti kapatma”yı imkânsız kılma olduğunu biliyoruz. Anayasa hukukçuları defalarca Anayasa’nın yıllar içinde birçok kez (ve birçok maddesinin) değiştirildiğini, mevcut durumda parti kapatmanın zaten çok zor olduğunu açıkladılar.

Eğer kolay olsaydı Anayasa Mahkemesi’nde üye çoğunluğunun “laikliğe karşı eylemlerin odağı” kararı verdiği AKP de, terörü ve teröristi artık açıktan açığa savunan DTP de çoktan kapatılmış olurdu. Bu iki parti de dün “Rıza Türmen’in yazısından alıntı yaparak anlattığım İspanya’da” olsalardı Yüksek Mahkeme rahatça kapatma kararı verebilir, AİHM de bu kararı onaylardı.

Bizde şu anda daha zor ama yine de İspanya örneği büyük önem taşıyor. Ama ona geçmeden önce “Kimse dokunulmaz değil, genelkurmay başkanları da değil. Bu yasa ile onları da gerekirse sivil yargı yargılayacak” yorumlarına kısaca değinmek istiyorum.

İyi ki AKP’nin içinde Köksal Toptan gibi bir isim var da -her ne kadar TBMM Başkanı olarak tarafsız konumda ise de- bu partiden sağduyulu bir hukukçunun sesini duyma imkânı doğuyor. Malum belge için “Bu haliyle belge sayılmaz, varsa aslı ortaya çıkmalı” diyenlerden biriydi... Geceyarısı muhalefeti aldatarak çıkarılan yasa için “Keşke gündüz çıkarılsaydı ve kimsenin itiraz edemeyeceği bir metin olsaydı” diyerek partisine direkt karşı çıkmadan usulüyle “hataya ortak olmak istemediğini” göstermişti. Son olarak “Odacılar ve çaycılardan başka herkesin dokunulmazlığı var. Dokunulmazlık masaya yatırılmalı” demiş. Ben de ‘bravo, işte budur’ diyorum. Partisinin Genel Başkanı ve Başbakan Erdoğan da 22 Temmuz öncesinde “Dokunulmazlık kalkacaksa yargının da, memurun da, askerin de kalksın” demişti, şimdi tam zamanıdır.

DEMOKRASİ Mİ, GÜLDÜRMEYİN!

İşte asker (teğmeni, albayı, generali) yargılanıyor, genelkurmay başkanlarının bile sivil yargıda yargılanması sağlanacak deniyor. (Avrupa’dakinin aksine...) Demek ki askerin zaten yok. O zaman neden milletvekilinin, bakanın, başbakanın var? Haydi önüne fırsat gelmişken hemen harekete geçsin AKP ve “kürsü” ile sınırlasın milletvekili dokunulmazlığını... Zira demokrasiyi, demokratikleşmeyi istiyorum diyenlerin önce “yasalar önünde tüm vatandaşların eşit olması”nı sağlaması gerekir.

Onun arkasından yolsuzlukta ve diğer tüm suçlarda partilisini, yakınını, fikirdaşını kayırmadan cezalandırılmasını, parti içi demokrasiyi, yargı ile medyanın (demokrasinin en temel iki unsuru) iktidar baskısından kurtarılmasını sağlaması gerekiyor. Milletin de bunlar yapılmadan “demokrasi, demokratikleşiyoruz” masallarını yutmaması, peşine düşmesi gerekiyor. Zira şu anda mevcut rejimin adı demokrasi değil, komedi! Olay budur.

Gelelim, yukarda saydıklarımın hepsi unutturularak “demokratikleşeceğiz” diye Anayasa’da sadece “parti kapatmanın imkansızlaştırılması” gayretine...

AİHM eski Yargıcı Rıza Türmen yazısında İspanyol parlamentosu’nun 2002’de çıkardığı ve 2003’te buna göre Herri Batasuna partisinin kapatıldığı yasayı anlatmıştı.

Herri Batasuna partisi karardan sonra AİHM’ye başvurduğu halde AİHM 2009’daki kararıyla bu şikayeti reddetmiş, “demokrasi ve anayasal değerlere aykırı eylemlerin odak noktası olan partilerin kapatılmasını” onaylamıştı. Rıza Türmen “Karar Türkiye bakımından önemli. Bir yandan Anayasa Mahkemesi’nin önünde DTP’nin kapatılma davası duruyor. Öte yandan, hükümetin siyasal partilerin kapatılmasını sadece şiddet öğesine bağlamayı öngören Anayasa değişikliği çalışması var” diyerek bu kararlardan şu sonuçları çıkarmış:

1- Refah Partisi kararı partilerin kapatma davalarında AİHM’nin yerleşik içtihadı niteliği kazanmıştır.

2- Siyasal partilerin kapatılması sadece şiddet öğesine bağlanamaz. (Buraya dikkat edin şimdi) siyasal partinin önde gelenlerinin ve üyelerinin beyan ve eylemleri bir bütün olarak ele alındığında önerilen toplum modeli demokrasinin temel ilkelerine uygun mu? AİHM’nin siyasal parti kapatmalarında kullandığı ölçüt bu. Şiddete teşvik elbette demokrasi ile bağdaşmaz ancak demokrasi ile bağdaşmama sadece şiddetle sınırlı tutulamaz.

3- Terörist eylemleri kınamama, bunları övme, terörist örgütlerle ilişki kurma siyasal partilerin kapatılmasında dikkate alınacak bir öğedir.

VENEDİK KRİTERİ HİKÂYE!

Ve en sonunda da AİHM’nin bu partiyle ilgili kararının “yerleşik ilkelerini doğruladığını”, gerek hükümetin anayasa değişikliği çalışmalarında, gerek Anayasa Mahkemesi kararlarında gözönünde tutulması gerektiğini belirtiyor.

Görüldüğü gibi parti kapatmayı Venedik Kriterleri’ne, sadece “şiddet”e bağlamak mümkün değil, zira geçerli olan AİHM’nin kararları.

Kendi içimizde birbirimizi aldatsak da AİHM’yi aldatmak mümkün değil.

Dini siyasete alet edenler de, teröriste “devrim şehidi” deyip saygı duruşunda bulunanlar da Herri Batasuna örneğini akıllarından çıkarmamalılar.

Parti kapatma zor olsa da imkânsız değil, sonra yüksek mahkemeyi suçlamanın alemi yok. Ayrıca sadece sorumlu milletvekillerinin cezalandırılması daha da iyi bir çözüm. Meclis asıl bunun üstünde çalışmalıdır!