Aklımın ucundan geçmezdi, yarım asırlık bir arkadaşımı kaybetmenin ardından yazmak.

Bir de o meslektaşım ise.

Benden önce gazetecilik mesleğine adımını atmıştı.

1963’lerde Rüzgarlı Sokak’ta yollarımız kesişmişti, o Akşam Gazetesi’nde, ben Son Havadis’te

çalışıyorduk.

O gün bugün, tam 53 yıl arkadaşlığımız, dostluğumuz sürdü Ajlan Akıncı ile…

Hürriyet Ankara Bürosunda ise birlikte çalıştık.

Sonra Ajlan yurt dışında görev yaptı uzun süre.

Ajlan’a  her zaman “Paşa çocuğu” diye hitap etmişimdir.

A da bana “ buruşuk” derdi.

Çok kızardım bu yakıştırmasına.

Rahmetli gazeteci ağabeyimiz rahmetli Behiç Ekşi’nin bana yarım asır önce  taktığı “ buruşuk”

yakıştırmasını, son güne kadar kullandı can dostum Ajlan.

Benim “Paşa çocuğu” yakıştırmama hiç tepki göstermezdi…

İçin için hoşuna da giderdi sanırım.

Çünkü  Eski Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Eşref Akıncı’nın oğluydu.

Ortak  arkadaşlarımız çoktu ama Ajlan oldukça seçiciydi.

En değer verdiğimiz ortak arkadaşımız ve “ağabey “diye hitap ettiğimiz  Oktay Ekşi olmuştur.

Ajlan’ın Yeni Gazete ve Hürriyet’te şefi olan Oktay Ekşi  sohbetlerimizde sık sık kulağı çınlayanlar

arasında yer alırdı.

Tabii diğer meslektaşlarımızı da çekiştirirdik.

Çekiştirme bittikten sonra ya o, ya da ben “ Amma çamur attık ama” der kahkahayı basardık.

Bu hal her buluşmamızda yaşanırdı.

Son zamanlarda  Kahve Dünyası’ndaki buluşmalarımızda, başı kapalı hanımlara yönelik tepkileri

olurdu ama ben “Sen özgürlüğün, modern demokrasinin merkezi olan Avrupa ülkelerini gördün ve

yaşadın. Bırak da herkes istediği gibi örtünsün” der, kızdırır ve damarına basardım.

Çok ama çok sinirlenirdi…

Ama hiç darılmazdı.

Katıksız ve tavizsiz Atatürk’cü idi.

Atatürk’ün fotoğrafıyla birlikte Facebook sayfasında 5 Nisan 2016 günkü son mesajı da çok anlamlıydı:

“Gururlar söylüyorum, ben Atatürk”cüyüm..”

Ajlan Akıncı, hayatı boyunca ikiz oğulları Burak-Murat ile övünür ve gurur duyardı.

Tabii torunlarıyla da…

Vefalıydı, arardı ve sorardı.

Yardımseverdi.

Yardım edenleri de unutmazdı …

Zaman zaman “Ulan sen de bizim kahrımızı az çekmedin.  Eşim Ayser’le az mı dolaştınız kiralık ev

bulmak için. Evlenmeden önce sokak sokak gezdiğinizi unutur muyum hiç” derdi.

Kadir-kıymet bilen dostumdu…

Allah rahmet eylesin…

Işıklar içinde uyusun.